Australia
living in
IRANIANS

اداره مهاجرت استرالیا

اداره مهاجرت و شهروندی، یک اداره دولتی استرالیا که بین ژانویه 2007 تا سپتامبر 2013 وجود داشت، قبل از آن وزارت مهاجرت و امور چندفرهنگی وجود داشت و وزارت مهاجرت و حفاظت از مرزها جانشین آن شد. در حال حاضر نزد ما ایرانیان به همان اداره مهاجرت استرالیا معروف است.

دپارتمان مهاجرت و حفاظت از مرزها از طریق دستور ترتیبات اداری صادر شده در 18 سپتامبر 2013  تشکیل شد و جایگزین اکثر وظایفی شد که قبلا توسط وزارت مهاجرت و شهروندی سابق انجام می شد. به استثنای اکثر برنامه های سکونتگاهی و امور چندفرهنگی که توسط وزارت خدمات انسانی انجام شده است . بعلاوه، نیروی مرزی استرالیا و سیاست مربوطه توسط وزارت مهاجرت و حفاظت از مرزها (که قبلاً تحت اقتدار مجموعه دادستان کل اداره می شد، حرکتی با هدف اطمینان از یکپارچگی قوی تر منابع حفاظت از مرز) در نظر گرفته شد. 

پس از فدراسیون استرالیا در سال 1901 مهاجرت به استرالیا توسط وزارت امور خارجه انجام شد. در سال 1916 مسئولیت به وزارت خانه و مناطق تازه تأسیس منتقل شد. مهاجرت از سال 1928 تا 1932 توسط وزارت امور داخلی بازآفرینی شده و از 1932 تا 1945 توسط وزارت کشور اداره می شد، با این تفاوت که بین ژانویه 1925 و ژانویه 1928 ویکتور ویلسون و توماس پترسون وزیران بازار و مهاجرت بودند. 

در ژوئیه 1945 وزارت مهاجرت تأسیس شد، زیرا استرالیا برنامه مهاجرت گسترده ای را پس از جنگ جهانی دوم راه اندازی کرد. وزیر وقت مهاجرت، آرتور کالول، مهاجرت دسته جمعی را با شعار «جمع کن یا نابود کن» ترویج کرد. از سال 1945 نام‌ها، وظایف و مسئولیت‌های بخش چندین بار تغییر کرده است.

تاریخچه مهاجرت به استرالیا

استعمار اروپا در سال 1788 با تأسیس مستعمره کیفری بریتانیا در نیو ساوت ولز آغاز شد. در آغاز سال 1901 استرالیا سیاست استرالیای سفید را برای بیشتر قرن بیستم حفظ کرد که ورود افراد با منشاء قومی غیر اروپایی به استرالیا را ممنوع می کرد. پس از جنگ جهانی دوم، این سیاست به تدریج کاهش یافت و در سال 1973 به طور کامل لغو شد. از سال 1945 بیش از 7 میلیون نفر در استرالیا ساکن شده اند.

بین سال‌های 1788 تا اواسط قرن بیستم، اکثریت قریب به اتفاق مهاجران و مهاجران از بریتانیا و ایرلند آمده بودند، اگرچه در قرن نوزدهم مهاجرت قابل توجهی از چین و آلمان وجود داشت. در دهه‌های بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم، استرالیا موج بزرگی از مهاجرت را از سراسر اروپا دریافت کرد، به طوری که تعداد مهاجران از جنوب و شرق اروپا بیشتر از دهه‌های گذشته بود.

از زمان پایان سیاست استرالیای سفید در سال 1973 استرالیا یک سیاست رسمی چندفرهنگی را دنبال کرده است  و موج گسترده و مداومی از مهاجرت از سراسر جهان وجود داشته است که آسیا بزرگترین منبع مهاجران در قرن بیست و یکم است.

در سال 2019-2020 مهاجرت به استرالیا در طول همه گیری COVID-19 متوقف شد، که به نوبه خود شاهد کاهش جمعیت استرالیا برای اولین بار پس از جنگ جهانی اول بود، این کاهش در شهر های سیدنی، ملبورن و بریزبن مشهود تر بود، هرچند در دوره بعدی 2021-22 بهبود بسیار قوی ورود مهاجران را نشان داد.

مهاجرت خالص به خارج از کشور از 30.042 نفر در سال های 1992-1993 به 178.582 نفر در سال های 2015-2016 میلادی و 536.000 نفر در سال های 2022-23 افزایش یافته است. بزرگترین مؤلفه های مهاجرت، مهاجرت ماهر و برنامه های اتحاد مجدد خانواده است.

یک مطالعه جامعه شناختی در سال 2014 به این نتیجه رسید که: استرالیا و کانادا و نیوزلند بیشترین پذیرش مهاجرت را در میان کشورهای توسعه یافته دارند. در سال 2023 میلادی BCG استرالیا را به عنوان مقصد برتر برای افرادی که به دنبال کار و زندگی با کیفیت بالا بر اساس ارزیابی های جهانی هستند، رتبه بندی کرد. 

استرالیا یکی از امضا کنندگان کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان است و بسیاری از پناهجویان را اسکان داده است. در سال‌های اخیر، سیاست استرالیا مبنی بر بازداشت اجباری مسافران غیرمجاز با قایق، بحث‌هایی را برانگیخته است.

برنامه مهاجرتی کشور استرالیا

در 1 ژوئیه 2010 یک لیست مشاغل ماهر جدید برای مهاجرت عمومی ارائه شد. یک آزمون امتیاز جدید با تاکید بر اهمیت مهارت زبان انگلیسی( آیلتس و آزمون Pte ) تجربه کاری و مدارک سطح بالاتر در 1 ژوئیه 2011 اعلام و اجرا شد. علاوه بر این برنامه های مهاجرت ایالتی برای هر ایالت و منطقه اجرا شد تا انعطاف پذیری بیشتر برای دولت های ایالتی و منطقه ای فراهم شود. نامزد کردن مهاجران ماهر در طیف وسیع تری از مشاغل خاص به نیازهای کمبود مهارت آنها نسبت به آنچه که در حال حاضر از طریق افراد ماهر ارائه می شود. لیست مشاغل طبق برنامه مهاجرت 15-2014 میلادی 68 درصد مهاجران ماهر و 32 درصد از ویزای خانوادگی بودند.

برنامه بشر دوستانه استرالیا

استرالیا جزو سه کشور برتر اسکان مجدد بشردوستانه در جهان است. بر اساس برنامه بشردوستانه، این وزارتخانه 13.799 ویزا را در سال های 2010-2011 اعطا کرد. از این تعداد 8.971 مورد اعطای فراساحلی و 4.828 مورد اعطای خشکی است. با اعطای 759 ویزا، هدف زن در معرض خطر 12 درصد از کمک های بلاعوض (720 کمک هزینه) فراتر رفت.

معرفی قوانین حمایتی تکمیلی به پارلمان در 24 فوریه 2011 تحولی در رابطه با تعهد استرالیا به انجام تعهدات بین المللی خود تحت کنوانسیون پناهندگان بود. انتظار می رفت که این امر با ارائه ارزیابی های پاسخگوتر از ادعاهای حمایتی پناهجویان، کارایی تصمیم گیری را بهبود بخشد.

برنامه تابعیت استرالیا

دوره شهروندی این دپارتمان یک مسیر جایگزین برای برداشتن گام نهایی به سمت شهروندی استرالیا ارائه می دهد. در سال‌های 2010–2011 میلادی 27 دوره شهروندی در سراسر مناطق شهری و منطقه‌ای در استرالیا برگزار شد و حدود 74.000 آزمون شهروندی در سراسر سال در سراسر جهان برگزار شد.

در 26 ژانویه 2011 روز استرالیا، تقریباً 13.000 نفر در حدود 325 مراسم شهروندی که توسط شوراهای محلی و گروه های اجتماعی در سراسر کشور میزبانی می شد، شهروند استرالیا شدند. شورای شهر بریزبن ، علیرغم سیل های ویرانگر، میزبان بزرگترین مراسم شهروندی روز استرالیا در سال 2011 بود که بیش از 1000 نفر در مرکز همایش و نمایشگاه شهر بریزبن شهروند شدند.

هر ساله به ده ها هزار نفر که شرایط شهروندی استرالیا را برآورده کرده اند، تایعیت استرالیا اعطا میشود و پس از آن شهروندان میتوانند با پاسپورت استرالیا به هر نقطه از جهان مسافرت کنند، ایرانیهای زیادی هم توانسته اند تابعیت استرالیا را به دست آورند.

امنیت مرزی استرالیا

این بخش اطلاعات بیومتریک را جمع آوری می کند تا به تأیید هویت متقاضیان ویزا در هر درخواست ویزا در آینده کمک کند. از دسامبر 2010 جمع آوری بیومتریک در 15 کشور در آفریقا، آسیا، اروپا و خاورمیانه آغاز شد. از جمله ایران که مرکز بایومتریک استرالیا در تهران در خیابان شریعتی، خیابان معلم، مرکز مگا پارس طبقه سیزدهم واقع شده. این مرکز به طور مستمر به مسائل بایومتریک ایرانیان مهاجر به استرالیا خدمات رسانی میکند.

یکی از پرتقاضاترین ویزاهایی که ایرانیان از آن استفاده میکنند و نیاز به بایومتریک استرالیا دارد، ویزای والدین استرالیا یا همان ویزای ویزیتوری 600 استرالیا میباشد.

سیاست اداره مهاجرت در اعطاء ویزا

سیاست ویزای استرالیا به شرایطی می پردازد که یک تبعه خارجی که مایل به ورود به استرالیا است باید برای دریافت ویزا که مجوز سفر، ورود و اقامت در این کشور است، رعایت کند. ویزا همچنین ممکن است به دارنده ویزا امتیازات دیگری مانند حق کار، تحصیل و غیره را بدهد و ممکن است مشروط به شرایط باشد.

از سال 1994 استرالیا یک برنامه ویزای جهانی را حفظ کرده است، به این معنی که هر غیر شهروندی در استرالیا باید ویزا داشته باشد، چه در نتیجه درخواست یا به طور خودکار توسط قانون اعطا شود.استرالیا در بدو ورود ویزا صادر نمی کند مگر برای شهروندان نیوزلند. از سال 2015 هیچ قصدی برای ارائه ورود بدون ویزا برای هیچ کشوری وجود نداشت. بازدیدکنندگانی که دارای پاسپورت برخی کشورها هستند ممکن است با استفاده از یک فرآیند کوتاه‌ شده برای ویزا درخواست دهند:

  • شهروندان نیوزیلند که از پاسپورت نیوزیلند استفاده می کنند، می توانند در بدو ورود برای ویزای دسته ویژه (زیر کلاس 444) بر اساس ترتیبات سفر ترانس تاسمان درخواست دهند. هیچ فرم درخواست یا هزینه ای قابل پرداخت نیست.
  • اتباع 36 کشور (27 کشور عضو اتحادیه اروپا + چهار کشور عضو EFTA، بریتانیا، و چهار کشور کوچک اروپایی) می توانند برای ویزای eVisitor زیر کلاس 651 به صورت آنلاین و بدون هزینه درخواست دهند.
  • اتباع 34 کشور و منطقه (که در سطح جهانی بیشتر از کشورهای eVisitor توزیع شده اند) می توانند برای اداره سفر الکترونیکی زیر کلاس 601 با استفاده از یک برنامه تلفن همراه با پرداخت هزینه اسمی درخواست دهند
  • طبق مقررات مهاجرت 1994 افراد خاصی به عنوان دارای ویزای معتبر، بدون پیگیری فرآیند استاندارد ویزای استرالیا، از جمله بازدیدکنندگان خاص، عمدتاً مرتبط با ارتش‌ها و دولت‌های خارجی، واجد شرایط ورود تحت ویزای مقاصد خاص، تعریف می‌شوند. به انواع قوانین استرالیا و موافقت نامه های بین المللی.
  • از 1 سپتامبر 2015  استرالیا صدور برچسب و مهر ویزا در پاسپورت دارندگان ویزا را متوقف کرد و همه ویزاها صادر و در یک پایگاه داده مرکزی ثبت می شوند. سوابق ویزا را فقط می توان از طریق تأیید اعتبار آنلاین ویزا، یک سرویس تأیید دیجیتال ارائه شده توسط وزارت امور داخلی، در دسترس قرار داد.