پرواز به استرالیا ،خرید بلیط استرالیا، کولبر استرالیا

مسافت پرواز ایران تا استرالیا

فاصله هوایی ایران تا استرالیا یکی از مهم‌ترین مواردی که در رابطه با پرواز به استرالیا وجود دارد مربوط به مسافت طولانی بین ایران و استرالیا است. فاصله هوایی ایران تا استرالیا بستگی به شهری دارد که قصد سفر به آن را دارید. با توجه به این که اکثر مسافران ایرانی به شهرهای سیدنی و ملبورن سفر می‌کنند در اینجا فاصله تهران با این دو شهر را بررسی می‌کنیم. فاصله میان تهران و ملبورن چیزی در حدود ۱۲۶۰۰ کیلومتر است. این مسافت طولانی در زمان حدودی ۱۶ ساعت با هواپیما طی خواهد شد. این مسافت برای تهران تا سیدنی حدودا ۱۲۹۰۰ کیلومتر است که برای طی کردن آن با هواپیما کمی بیشتر از ۱۶ ساعت زمان لازم است.

تجربه اولین پرواز به استرالیا (مسیر تهران-استانبول-سنگاپور-ملبورن)

مسیر تهران-استانبول-سنگاپور-ملبورن

ما دیروز رسیدیم به ملبورن.
پروازمون رو از ترکیش و از خود سایت خریده بودیم و با مسیر تهران-استانبول-سنگاپور-ملبورن اومدیم
فقط پرواز رفت رو گرفته بودیم و بلیط هر نفر ۴۶ میلیون شد (july بلیط خریدیم برای ۲۳ سپتامبر). برای همین تاریخ قطر و امارات نفری ۱۰۸ و ۱۰۵ م بود

ویزا می‌خواد یا نه؟
خیلی از آژانس ها میگفتن سنگاپور ویزا می‌خواد و ترسوندن بودن و در خیلی از گروه ها هم گفته بودن این بلیط رو نخرید ولی من قبل از خرید از بچه های این گروه که از این مسیر اومده بودن مشورت خواستم که خیلی کمک کردن و خیالم راحت شد. ازشون ممنونم. و همچنین به فرودگاه‌ چانگی سنگاپور ایمیل زدم و پرسیدم که آیا برای رفتن به گیت ما باید از passport control عبور کنیم‌یا نه (چون فقط در این صورته که وارد خاک سنگاپور میشید و ویزا میخواد و همچنین اگر قرار باشه اگر فرودگاه خارج بشید بازم ویزا میخواد) که گفتن نه و خیالم راحت شد. در عمل هم همین اتفاق افتاد و یه هیچ وجه ویزا نیاز نبود.

در فرودگاه امام بهمون کارت پرواز تهران استانبول و استانبول سنگاپور رو دادن و مسئول چک این گفت که کارت پرواز آخر رو از سنگاپور بگیریم.
در فرودگاه استانبول ما از یکی از مسئول های چک این، شماره گیت پروازمون رو پرسیدیم(چون توی تابلو هنوز نبود) و اون کارت پرواز استانبول سنگاپور رو گرفت و کارت پرواز استانبول سنگاپور و سنگاپور ملبورن رو هم بهمون داد.
وقتی در سالن ترانزیت ۱ فرودگاه سنگاپور رسیدیم از روی تابلو شماره گیت رو خوندیم و چون پرواز جت استار در سالن ترانزیت شماره ۴ بود کارت پرواز رو نشون دادیم و با شاتل باس رفتیم.

ما به خاطر تفاوت قیمت فاحش (۲ برابری) این بلیط با پروازهای امارات و قطر، این پرواز رو تهیه کردیم.

رضایت و مقایسه
پرواز مسلما در مقایسه با پروازهای تک استاپه خسته کننده تر بود ولی راضی بودیم و پرواز آخر با جت استار بود که فقط این پرواز خسته کرد چون صندلی ها در مقایسه با ترکیش اصلا خوب نبود و ما زیاد نتونستیم بخوابیم ولی پذیرایی کردن و پولی نبود پذیرایی شون. یک وعده پاستا دادن و صبحانه banana bread و چای. پذیرایی شون اصلا منظم نبود ولی اونطور که بقیه میگفتن نبود و با اینکه منو برای بقیه پولی بود، چون پرواز کانکتد بود ما رو گرسنه نگه نداشتن. این به نظرم خوب بود.
در فرودگاه استانبول هتل به ما‌تعلق نگرفت. ما ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر رسیدیم و به خاطر بار دستی زیاد و بد مسیر بودن hotel desk و Istanbul tour desk فرودگاه که دقیقا اونور فرودگاه هست(از جایی که شما پیاده میشید) نتونستیم به موقع خودمون رو برسونیم و از تور هم‌نتونستیم استفاده کنیم. اگر صبح زود به فرودگاه استانبول می‌رسید اگر عجله کنید و سریع خودتونو برسونید استفاده از تور شاید بتونه تجربه جالبی باشه. ما استفاده نکردیم و نظر و اطلاعاتی ندارم در مورد جزئیات این موضوع.
هتل هم در صورتی تعلق میگیره که پروازتون رفت و برگشت باشه و یا اگر فقط رفت هست، پروازی با استاپ کمتر از شما نباید وجود داشته باشه. ولی اگر زود رسیدید میتونید اول برای هتل ازشون بپرسید که بهتون تعلق میگیره یا نه.
در فرودگاه استانبول با کارت پروازتون از قسمت turkish care point وچر غذای رایگان بگیرید.

بار و موضوع سلف ترانسفر بودن یا نبودن
در فرودگاه امام بارهامون رو تحویل دادیم و از مسئول چک این پرسیدیم و گفت که‌ ملبورن تحویل میگیریم.
چهار تا چمدون داشتیم. دو تا مکه ای و دو تا چمدون برزنتی چرخ دار بود. هر کدوممون ۳۲،۵۰۰ کیلو بار داشتیم. تو بلیطمون ۳۰ کیلو نوشته شده بود و سایت ترکیش نوشته بود که نهایت ۳۲ باید باشه. هیچی بهمون نگفتن و اصلا نگفتن که کم کنیم و اضافه بار هم نخوردیم.
بار ها رو ملبورن تحویل گرفتیم و اصلا ترانسفر به عهده خودمون نبود. در مورد بار خیلیا گفته بودن ممکنه بارتون گم بشه و به ریسکش نمی ارزه. ولی ما این ریسک رو قبول کردیم و با این پرواز اومدیم و خوشبختانه تمام بارها سالم رسیدن و هیچکدوم گم نشدن و آسیب ندیدن. در مورد بارها و محل تحویل گرفتنشون من چون باید خودم مطمئن میشدم که سلف ترانسفر نیست، خودم شخصا به هواپیمایی ترکیش

ایمیل دادن و پرسیدم.

صندلی

صندلی پرواز استانبول به سنگاپور رو خریده بودیم (نفری ۱ میلیون و ۲۰۰ شد) که پیشمون کسی نباشه و راحت باشیم. صندلی های 51 k و 51j رو خریده بودیم. این صندلی ها دو تایی بود. در عقب هواپیما بود و یک صندلی کنار پنجره و یک صندلی کنار راهرو بود و هم خدا رو داشتیم هم خرما رو. آخرین ردیف نبود به نظرم خوب بود چون دو ردیف آخر پشت ما که دقیقا بازم دوتایی بود کنار دستشویی بودن و افراد گاها صف می‌کشیدن ولی کنار ما همیشه خلوت بود و اذیت کننده نبود.

در استانبول ۱۰ ساعت و نیم و در سنگاپور ۳ ساعت توقف داشتیم که همونطور که‌گفتم بارها رو به ما تحویل ندادن.

پیشنهادات
من شنیده بودم که فرودگاه سنگاپور خیلی زیباست ولی چون استرس سنگاپور و مسائل ویزا که آژانس ها گفته بودن رو داشتم زمان انتظار رو کمتر از استانبول انتخاب کرده بودم. فرودگاه استانبول بسیار بزرگ و بده. هیچ چیز خاصی نداره و برای چک این و پیدا کرده گیت لقمه رو دور دهنشون چرخوندن. در مقایسه، فرودگاه سنگاپور بسیار زیباست و خیلی راحت مسیر رو پیدا می‌کنید. اگر من جای شما باشم در فرودگاه استانبول ۳ ساعت و در فرودگاه سنگاپور ۶ ساعت اینا وقت می‌گذارم.
مگر اینکه ترجیح بدید تو استانبول از تور استفاده کنید و یا تو استانبول هتل بدن.

ملبورن

در فرودگاه ملبورن بار ها رو تحویل گرفتیم. دکلریشن فرم رو پر کردیم و ارائه دادیم. مورد شماره ۱ رو به خاطر دارو و مورد nut و spice و herb ها رو علامت زدیم و فقط آفیسر به صورت شفاهی پرسید که چرا علامت زدید و من گفتم که بخاطر این موارد و گفت آیا همه پک شده است. گفتم اره و میتونید خودتون ببینید ولی گفت نیازی نیست و فقط دارم شفاهی میپرسم. من آنقدر تعجب کردم که نخواست ببینه که اصلا یادم رفت که بگم زعفران هم داریم و همینطوری رد شدیم رفتیم.

تو فرودگاه استانبول بابت مغایرت عکس پاسپورت با عکسی که اونجا گرفتن و کنترل میکردن اذیتمون کردن. با اینکه تو فرودگاه امام چیزی نگفتن. به خاطر بد مسیر بودن هتل دسک یک بار از پاسپورت کنترل رد شدیم و گیر دادن و بازم برای برگشت و رفتن به گیت مجبور شدیم بازم از پاسپورت کنترل رد بشیم که بازم گیر دادن. ولی هر چقدر به ملبورن نزدیک تر شدیم، در فرودگاه سنگاپور و ملبورن، گیر دادن ها کم شد و کلا همه چی راحت بود.

برای همه سفر خوب و راحتی رو آرزو میکنم و توصیه میکنم برای راحتی خیال خودتون هم که شده، اگر در مورد جزئیاتی مثل بار و ترانزیت و ویزا سوال دارید فقط از خود هواپیمایی بپرسید. اینطوری هم خیالتون راحت میشه که منبع و اطلاعات موثق و به روزه و هم اینکه یک سند مکتوب ازشون دارید که اگر یه موقع مشکل پیش اومد استفاده کنید. من خودم چند بار با فرودگاه
چانگی سنگاپور مکاتبه کردم که مطمئن شم مشکل به وجود نمیاد.

از طریق ایرعربیا به مالزی و بعدش فیلیپین ایرلاین به بریزبین

سلام به همگی

میخواستم تجربه خودمون از اومدن به استرالیا از طریق ایرعربیا به مالزی و بعدش فیلیپین ایرلاین به بریزبین رو در میان بذارم.

ما از چند تا سایت ایرانی قیمت ها رو دیدیم و یه آژانس هم رفتیم که قیمت سایت بهتر از آژانس بود و کل مسیر برای ما که دو بزرگسال و دو کودک همراهمون بود در اومد ۱۰۱ میلیون تومن که واقعا با قیمت ۲۶۰ تومان امارات و ۲۸۰ تومان قطر خیلی اختلاف داشت، پرواز اول رو از یه سایت ایرانی گرفتیم که ایرعربیا بود. از مشهد به شارجه، دو ساعت و نیم توقف در شارجه و بعد از شارجه به کوالالامپور، پروازش ۳۰ کیلو بار در دو چمدون داشت و ده کیلو کری آن که با توجه به اینکه پرواز بعدیمون که با فیلیپین ایرلاین بود فقط یک چمدون سی کیلویی و یه کری آن ۷ کیلویی میتونستیم ببریم بارها رو اینطوری تنظیم کرده بودیم و بنابراین اصلا تو فرودگاه مشهد به مشکل برای بار نخوردیم.

بعد از رد شدن از چک پاسپورت هم به خودپرداز بانک ملی رفتیم و خیلی راحت ۵۰۰ تا ارزی که قبلش توی بله درخواست داده بودیم گرفتیم. پرواز ایرعربیا یه ساندویچ کوچیک پنیر و رب گوجه بهمون داد و یه بطری آب خیلی کوچیک که یه لیوان میشد. بنابراین حتما برای خودتون آب و خوراکی بردارین برای تو هواپیما و مدت ترانزیتتون. البته که میتونیم تو خود فرودگاه شارجه هم خرید داشته باشین و مشکلی نداره. پرواز بعدی تا کوالا هم به همین شکل بود و همون ساندویچ و آب معدنی کوچیک رو دادن. هواپیمای سرد بود و حتما برای خودتون پتو مسافرتی بردارین. ولی در کل هواپیماش خوب بود و جای پای راحتی داشت. البته که امکانات رفاهی مثل مانیتور نداشت ولی میتونستین توی پرواز دوم با گوشی به شبکه ایرعربیا وصل بشین و فیلم و کارتون ببینین. بچه های ما از اول تا آخر با گوشیهاشون مشغول بودن.

مالزی از هواپیما که پیاده شدیم باید به قسمت C5 میرفتیم که baggage checking انجام بدیم که با اتوبوس رفتیم به KLIA1 و مدت زیادی توی صف برای ورود به مالزی معطل شدیم. بعدش بارها رو تحویل گرفتیم و اصلا کسی چک نکرد که چی داریم با خودمون. بخش arrival فرودگاه طبقه سوم هست که گوشه سمت چپش یعنی پشت در شماره ۸ یه قسمت baggage solution بود که ما چمدانها رو برای دو روزی که کوالا بودیم اونجا سپردیم و بابتش ۳۸۰ رینگت پول گرفت که با توجه به قیمت اینکه باید ماشین بزرگ می‌گرفتیم تا ۴ تا چمدون و ۴ نفر توش جا بشن برای رفت و برگشت خب برامون به صرفه تر بود و لازم نبود اونهمه بار رو هی بکشیم با خودمون اینور و اونور‌. ما دو روز توی مالزی موندیم تا خستگی سفر در بیاد و بچه ها هم کوالالامپور رو ببینن که خیلی هم دوست داشتن. هتل رو هم توی مالزی در واقع یه آپارتمان کامل تو طبقه ۵۰ ام برج از سایت ایرانی گرفتیم که قیمتش برای دو شب شد ۴ میلیون و ۹۰۰ هزار تومن. اولی که رسیدیم هتل گفتن به اسم شما جایی رزرو نشده و خیلی ترسیدیم ولی با پشتیبانی سایت که تماس گرفتیم خیلی سریع مشکل حل شد و اوکی شد و دو روز اونجا خیلی بهمون خوش گذشت‌.

بخش پروازهای خروجی فرودگاه طبقه ۵ ام هست که بنابراین ما وقتی با grab (همون اسنپ خودمونه) رفتیم فرودگاه ، با آسانسور رفتیم طبقه ۳ و اول چمدانها رو تحویل گرفتیم و بعد مجدد به طبقه ۵ رفتیم.

پرواز فیلیپین ایرلاین علاوه بر کر آن ۷ کیلویی که وزن می‌کرد و تگ میزد، میتونستی با خودت کوله هم ببری که اصلا وزن نمی‌کرد. بعد از اینکه ویزاهای استرالیا رو چک کرد هر دو کارت پرواز کوالا به مانیل و مانیل به بریزبین رو بهمون داد.

از طبقه ۵ با پله برقی رفتیم طبقه ۴ و اونجا با اتوبوس رفتیم به گیت. پرواز کوالا به مانیل هواپیماش مثل هواپیماهای مثلا زاگرس بود و امکانات نداشت ولی پذیرایی غذا و نوشیدنی یکبار سرو کردن و هواپیماش هم هواش خوب بود و سرد نبود‌. پرواز حدود ۳ و نیم ساعت طول کشید و برخورد مهماندارا هم خوب بود. تو فرودگاه مانیل ما ۲ و نیم ساعت توقف داشتیم که با توجه به اینکه بچه ها از غذاهای فیلیپین ایرلاین زیاد خوششون نیومده بود از یکی از مغازه ها با دلار آمریکا پیتزا خریدیم.

قبل از اینکه سوار هواپیما بشیم چمدونهامون رو آورده بودن پایین و ازمون خواستن که چمدونهامون رو باز کنیم و چند تا سوال کردن که مثلا مایع بالای ۱۰۰ میل توی چمدانها دارین یا نه. اینکارو برای تمام مسافرین ترانزیت انجام میدادن. راحت سوار هواپیما شدیم و هواپیمای این پرواز خیلی شیک و مرتب مثل هواپیماهای امارات و قطری بود. پتو و هدفون روی هر صندلی بود و در حین مسیر هم یه پک دادن که توش مسواک و خمیر دندون و جوراب و چشم بند داشت. از اول تا آخر هم بچه ها با فیلم‌ها و کارتونهای مانیتورها سرگرم بودن. تو این پرواز دوبار پذیرایی غذا و دو بار پذیرایی نوشیدنی داشتن. توی هواپیما کارتهای دیکلریشن هم دادن که پر کنیم. البته میتونستیم توی فرودگاه هم اونارو پرکنیم و توی فرودگاه کارت به زبان فارسی هم داشت. کارت رو باید برای تمام اعضای خانواده حتی بچه ها پر میکردیم و حتی گفتن که بجای بچه ها امضا کنیم. وقتی به بریزبین رسیدیم صف چک پاسپورت کسایی که بچه داشتن جدا بود و بنابراین خیلی زود و راحت کارمون انجام شد و خیلی هم خوش برخورد بودن.

با وجودیکه با خودمون زعفرون و پسته نمکی و دارو داشتیم با توجه به اینکه دیکلر کرده بودیم گفت برین و حتی برای پول هم که بیشتر از ۱۰ هزارتا همراهمون بود گیر نداد و گفت با توجه به اینکه خانواده اید اوکیه و ولکام تو استرالیا

امیدوارم تجربه ام به درد دوستان بخوره.

تجربه اولین پرواز به استرالیا (تجربه سفر از اصفهان به ملبورن)

با سلام خدمت همه دوستان
ما در تاریخ هشتم مارچ از اصفهان به مقصد ملبورن حرکت کردیم
بلیط را حدود یکماه و نیم قبل خریده بودم شروع پرواز در ساعت مقرر یعنی پنج صبح به موقع انجام شد کری آن را وزن نکردند (حدود شش کیلو اضافه بود ) علاوه بر کری آن یک کیف دستی و یک کیف لب تاپ هم داشتم که ایرادی نگرفتند
بیش از چهارده ساعت در دوحه توقف داشتیم که در هتل داخل فرودگاه مستقر شدیم بدون پرداخت وجه اضافه هر نفر صد ریال قطر جهت نهار اعتبار داشت که در رستوران نزدیک هتل می‌توانست استفاده کند و تقریباً برای دو وعده غذای سبک مثل پیتزا ، همبرگر یا ساندویچ و نوشابه کافی بود
اتاق هتل بسیار تمیز با حمام و سرویس در حد هتل های چهار ستاره دبی بود
در موقع خرید بلیط هواپیما مشمول ووچر هتل و غذا نبود و ما برای شش ساعت لانژ رزرو کرده بودیم که وجه آن عودت داده نشد لذا من سری هم به لانژ زدم امکانات لانژ شامل غذا و نوشیدنی ( الکلی و غیر الکلی ) به صورت سلف سرویس و بدون محدودیت در مقدار و اینترنت و یک صندلی نسبتا راحت بود
پرواز به ملبورن در ساعت مقرر (نزدیک نه شب)
بدون وزن کردن کری آن و دیگر وسایلی که از فیری شاپ فرودگاه دوحه خریداری کرده بودیم انجام شد
در ملبورن خروج از فرودگاه بدون باز دید چمدانها و بدون هیچ بازرسی ( حتی سگها) انجام شد وجه نقد همراه ما بیش از حد مجاز ایران و استرالیا بود لیکن هیچ گونه بازرسی یا سوال در ایران یا ملبورن
انجام نشد
دوستان این تجربه ما از سفر بود و میتواند برای افراد دیگر متفاوت باشد
خدا نگهدارتان باشد

پرواز از تهران تا ملبورن استرالیا تجربه اولین پرواز به استرالیا

سلام
ما دیروز با هواپیمایی امارات از تهران اومدیم سیدنی
خودمون عمدا توقف کانکشن رو طولانی گرفته بودیم(حدود ۱۲ ساعت) که بتونیم بریم هتل داخل فرودگاه دبی و استراحت کنیم چون دفعه اولی بود که میومدیم استرالیا و به شدت خسته بودیم از انجام کارهای قبل از پرواز
۱۰ کیلو اضافه بار از قبل از اپلیکیشن امارات خریده بودیم و آنلاین چک این هم کرده بودیم. در نتیجه بدون مشکل و خیلی سریع چمدونها رو تحویل گرفتن (پرینت ویزای استرالیت رو ازمون خواستن) و کری آن هم ۴تا داشتیم با اضافه ۲ تا کوله لپ تاپ که بدن مشکل قبول کردن
بازرسی سپاه هم راجع به دلار و … چیزی نپرسید و راحت رد شدیم
پرواز به موقع بود
دبی بعد از استراحت، ساعت ۲ شب به سمت سیدنی پرواز کردیم. فقط حواستون به بزرگی فرودگاه دبی باشه که تقریبا از قسمت B که ما پیاده شدیم و هتلمون اونجا بود تا قسمت c که برای پرواز استرالیا باید میرفتیم، نیم ساعت راه بود و نیم ساعت قبل از پرواز هم گیت رو بستن.
پرواز هم از نظر صندلی راحت بود. اینترنت در حد چت کردن واتس اپ به شرطی که تو سابت امارات ثبت نام کرده باشید، رایگان بود و برای کارهای دیگه باید میخریدید. حدود ۳۰ دلار آمریکا
پذیرایی ۳ بار انجام شد ولی کیفیت غذاها و مزه هاشون باب میل ما نبود.
ساعت ۱۰.۳۰ شب رسیدیم سیدنی
بدون مشکل از پاسپورت چک و بازرسی رد شدیم. هر چی داشتیم رو با دقت تیک زدیم تو فرم ورود‌. فقط ازمون سوال پرسیدن که چی داری و بدون هیچ بازرسی رد شدیم ولی اینجوری که من فهمیدم روی میوه تازه و دانه ها و عسل، حساسن.
مغازه های خوراکی همه تعطیل بودن ولی برای فروش سیم کارت باز بود چندتا مغازه
یه اوبر xl گرفتیم و امدیم خونه ای که از قبل اجاره کرده بودیم
برای خرید در حد صبحانه هم از راننده پرسیدم چی کار کنیم، مغازه یه پمپ بنزین وایستاد که ما خرید کنیم.
به امید اینکه سفر همتون به خوبی پیش بره و راحت به مقصد برسید

پرواز امارات از تهران به دبی سنگاپور و ملبورن

سلام دوستان چند تا تجربه بصورت آنلاین از سفرم میزارم، شاید به دردتون خورد
اول اینکه پرواز من امارات، هست از تهران به دبی، سنگاپور و ملبورن
پروازها در یک بلیط با یک prn number هست اصطلاحا کانکشن
13 ساعت تو سنگاپور معطلیم
تو تهران اول گفتن ویزای سنگاپور.
توضیح دادم که پروازها کانکشن با یک شماره است و یک شرکت، یه بررسی کوچیک کرد و کارتهای پرواز تا خود مقصد نهایی رو داد.
اینم بگم که من دیشب ساعت 22 به وقت محلی رسیدم و فردا صبح ساعت 10 میپرم ملبورن

راستی اینم بگم که جهت اطمینان از اطلاعات و پلیس فرودگاه اینجا هم پرسیدم، گفتن ویزا نمیخاد حتی اگر نیاز داری از یه ترمینال به ترمینال بعدی بری(قطار داره داخل فرودگاه، skytrain)

نکته بعدی در مورد بار
بعد از وزن ساک هام که سی و دو سه کیلو بود و ایراد نگرفت، فقط کوله ام درونشون دادم، وزن نکردن و گفت اوکی.
اینو بگم که کاپشن، کوله دومم رو نشون ندادم
بعد از اوکی بار کوله ام رو کمی پرتر کردم(جهت اطمینان مقداری از بارهای اضافی رو با یک ساک دیگه آوردم و سپردم دست خانواده. حتما بخودتون چند نفر با پاسپورت بیارین که موقع چک این کانتر، همراتون باشن)
به هر حال کوله رو پر تر کردم و کیف دومم که اونم راحت 5، 6 کیلو هست رو برداشتم به همراه سایر موارد
دیگه جایی کوله، ساک، بار چک نشد نه تهران نه دبی و نه فکر کنم سنگاپور
شاید این مدل بتونین بار بیشتری بیارین

پرواز امارات از تهران دبی ملبورن

سلام دوستان
اول بگم که ما از کرمان رفتیم تهران. هواپیمایی ماهان. بار مجاز اکونومی نفری ۲۰ کیلو بود و ما نفری بیشتر از ۱۰ کیلو اضافه بار داشتیم ۳۰ کیلو اضافه بار کیلویی ۱۶ هزار تومان تو فرودگاه پرداختیم.

برای پرواز امارات هم بار مجاز نفری ۳۰ کیلو بود ما یکی از چمدونامون ۳۱ بود که ردش کرد. دومی ۳۰ و سومی ۳۴ بود و گفت ۳۴ خیلی زیاده و گفتم چیکار کنم گفت دو کیلو از اون سنگینه بذار تو سبکه دو تا ۳۲ کیلو ردشون میکنم. خانومه خیلی مهربون بود و بدون پرداخت هزینه جمعه ۹۵ کیلو رد کردیم. چمدون های کابین هم کلی اصافه تر بودن ولی اصلا وزنشون نکرد و فقط تگ زد ، علاوه بر اونا یه کوله لپ تاپ و یه کیف دوربین و کیف دستی خودم و یه ساک پارچه ای که توش خوراکی بود هم همرامون بود که هیچکی به ما گیری نداد و سوار هواپیما شدیم. پرواز تهران دبی خوب بود فاصله ی صندلی ها بیشتر از تجربه ما بود (ما فقط تجربه پروازای داخلی پرواز ایرآسیا پرواز ترکیش و پرواز آنادولوجت رو داشتیم.) و خلاصه راحت بود یه وعده صبحانه هم بهمون دادن و به دخترمم دفتر نقاشی و مدادرنگی.

توی دبی هم ۲ ساعت و ۴۵ دقیقه توقف داشتیم که خیلی کافی بود نه زیاد بود که خسته بشیم و نه کم بود که عجله ای بشه کارمون. با ارامش رفتیم و رسیدیم به گیت خروجیمون. (یه بخیش هم با اتوبوس باید میرفتیم) و دم گیت خروجی با دست میگشتن بارهای کابین رو که فقطم دنبال آب و مایعات میگشتن که نباشه. ولی به آبمیوه ای که همراه ما بود گیر نداد گفت مال بچه است. و رفتیم نشستیم یه نیم ساعت استراحت کردیم و دوباره سوار هواپیما شدیم.

پرواز دبی به ملبورن هم کاملا اوکی بود. فاصله ی صندلی باز یه مقدار بیشتر بود .‌هر دو پرواز میزان خوابیدن صندلی هم‌بیشتر از تجربه های قبلی ما بود. جمعا ۳ وعده غذا دادن و از ماها که بچه داشتیم یه عکس فوری هم گرفتن

اینم بگم تو هر دو پرواز وعده ی غذای کودک ها رو زودتر پخش میکنن که این واقعا مسئله ی مهمیه. دختر من که فک مبکنم اصلا اذیت نشد.کلی با کنسول هواپیما بازی کرد و برنامه کودک دید غذا خورد و یه عالمه هم خوابید (البته دختر من کلا سفر زیاد رفته و عادت داره واسه همین اذیتی نشد و اذیتی نکرد )

اخرای پرواز هم فرم دیکلریشن رو دادن که مهماندار گفت برای هر خانواده یکی. ولی وقتی رسیدیم به پلیس چک گفت باید هر کدوم یه کارت داشته باشین. حتی دخترم. و همین باعث شد که مایی که اول صف بودیم کلی دوباره توی صف معطل بشیم. ولی خوبیش این بود که وقتی رسیدیم به کانویر چمدونامون اماده گذاشته بودن و همه رفته بودن خلاصه .بارامونو برداشتیم و رفتیم تا به چک وسیله ها رسیدیم.
ما فقط زعفران. چایی. دارو با نسخه . و یه مقدار پودر چایی لاته همراهمون بود.

که ازم پرسید فقط داروی با نسخه هست ؟ اسلحه و چاقو نبست. گفتم چاقوی آشپزخونه دارم گفت اوکیه. برای دلار همراهمون فرم‌داد بهمون پر کردیم. و برای خوراکی ها هم‌یه نفر دیگه چک میکرد که گفت چی داری گفتم زعفران و چای.‌گفت نشون‌بده . منم خداروشکر گذاشته بودم توی چمدون کابین و باز کردم نشون دادم گفتم چای تو چمدون بزرگاست گفت نمیخواد دیگه. گفت دیگه هیچی نداری گفتم پودر چایی دارم گفت اوکیه nutsنداری .گفتم نه.گفت اوکی جمع کن برو.هبچیو دیگه چک نکردن. من چون لباسامو وکیوم کرده بودم اگه چمدونو باز میکرد باد کیسه های وکیوم خالی میشد و دیگه نمیشد ببندمشون ولی خوب بازشون نکردن.

خلاصه تو این مسیر همه خیلی مهربون بودن و من به هیچ مسئله و ناراحتی ای برنخوردم که برای اولین ورود واقعا عالی بود.

سیمکارت تلسترا توی فرودگاه گرفتم (من جایی پیدا نکردم‌که اینترنت فرودگاه وصل بشم‌نمیدونم بود یا نه . نه توی دبی و نه توی ملبورن ) با توجه به اینکه کارت پرداخت نداشتیم و بارمون هم خیلی زیاد بود مجبور شدیم تاکسی فرودگاه بگیریم که خیلی خیلی گرون شد. و من همش به باعث و بانی اینکه ما حتی یه کارت اعتباری هم نداریم لعنت گفتم

البته هیچکی به ما‌ نگفت welcome to australia. ولی دیگه ما هم بعد از ۴۱ ماه انتظار برای ویزا وارد شدیم.

امیدوارم هرکسی تو این مسیر هست سریعتر به مقصود دلش برسه. و این سفر هم براش مثه ما آسون باشه.

پرواز از تهران، دبی، سنگاپور به سیدنی.

سلام، من پروازم یکشنبه بعدازظهر ساعت 18:20از فرودگاه امام به دبی (2 ساعت طول پرواز)، بعد از 6 ساعت توقف ، به سنگاپور (8 ساعت طول پرواز)، بعد از 5.5 ساعت توقف، به سیدنی (8 ساعت طول پرواز) بود.
در نهایت 6.5 صبح دو روز بعد به وقت محلی، سیدنی بودم.

تو فرودگاه امام، چمدونم 30.300 بود که کاری نداشت. کولم که 9 کیلو بود، دادم به دوستم اونورتر وایستاده بود و اصن ندید. بعد وزنکشی و بلیط پرواز رو که گرفتم، رفتم دورشو نایلون کشیدم، 150 تومن (چمدون سایز بزرگ) بعد سریع بهش تحویل دادم و تمام.
پیشنهادی که دارم اینه که با خودتون در حد 2-3 بیسکویت و یه بطری اب خالی همراه داشته باشید.

پاوربانک و هارد در کوله بود و مشکلی نداشت.
در فرودگاه های دبی و سنگاپور نگران اب رایگان water dispenser نباشید.

فرودگاه سنگاپور، بین ترمینال های 3 و 2، اون ابشار معروفش هست. از ترمینال 1 که پیاده میشین، با اسکای ترین skytrain برین 3، بعد برین 2. تو این مسیر قطار اهسته تر میره تا اون آبشار زیبا رو ببینین.

ترمینال دبی بزرگ و مدرن، سنگاپور هم تقریبا بزرگ، اما طبیعت زیباتر و فضای صمیمی تری داره.

اصلا نگران مسیر نباشین، تابلوها همه گویا هستن.
فقط برای سیدنی، من نگران بودم که ایا دارم درست میرم یا نه! چون نوشته بود domestic flights! مهم نیس، شما ببینین همه کدوموری میرن، شما هم همونوری برین. .

سعی کنین جوری بلیط انتخاب کنین که پرواز اخریتون تو شب باشه و بتونین بخوابین و کمتر دچار جت لگ بشین.
من جای شما بودم حداقل یه ورق قرص خواب همراهم میاوردم هم تو هواپیما، هم بعدش برای تنظیم خواب خیلی خوبه. الان مثلا من دیشب، از 1 تا 4 بیدار بودم! به قرص تو کوله کلا گیر ندادن.

نگران ویزای ترانزیت و اینا نباشین. نیازی نیست.

اما در فرودگاه سیدنی و خروج از گیت!!
لحظه جالبی بود. اون نامه سفر travel letter که چی همراهمون هست و … رو پر کردم. دو تاشو بله زدم. یک، اونی که دارو داشت، دو اونی که گیاه و اجزای گیاه داشت (چون زعفرون و فلفل سیاه و چای قرمز و … داشتم با همون لیبل ها).

اولین نفر گفت چرا اولی رو بله زدی؟ گفتم چون دارو دارم، گفت اها، اوکی، خطش زد!
رفتم جلوتر باید به ترتیب تو 4 تا لاین وایمیستادیم، سگ میومد بو میکرد تمام وسایل و خودمون رو.
اونایی که سگ زیاد بوشون میکرد و گیر میداد، باید کل وسایلسونو خالی میکردن رو میز.
اگه بو نمیکرد، میومد دونه دونه سوال میکرد.

با توجه به اینکه دامپزشکم، پرسید وسایل مرتبط با دامپزشکی همراهت هست؟ که گفتم نه و قبول کرد.
گفت چرا دومین گزینه رو بله زدی؟ گفتم چون اجزای گیاه باهامه، مثل زعفرون و فلفل ییاه و کلا چیزایی که برای غذا استفاده میشه. گفت همه به شکل پودرن؟ گفتم اره، دیگه کاریم نداشت. و به گوشت و خوراک سگ و گربه خیلی حساسن. اگه بگی داری، حتما میگه باز کن ببینم.

دارو هم اصن نپرسید و تمام.

و در نهایت، پیشنهاد میکنم تو فرودگاه ارزونترین سیمکارت رو بگیرین و پولتون رو چینج نکنین.
از من میشنوین از ایران دلار استرالیا ببرین، اگر نه، برین یه صرافی داخل شهر و اونجا چینج کنین.

فرودگاه همممه چیش گرونه!
هر چی میخواین برین woolworth و …
حالا برای ادامه داستان کسانی که اینجا زندگی کردن بهتر از من میتونن راهنمایی کنن.

تجربه اولین پرواز به استرالیا (تهران، دبی، سنگاپور، سیدنی.)

پاوربانک و هارد در کوله بود و مشکلی نداشت.
در فرودگاه های دبی و سنگاپور نگران اب رایگان water dispenser نباشید.

ترمینال دبی بزرگ و مدرن، سنگاپور هم تقریبا بزرگ، اما طبیعت زیباتر و فضای صمیمی تری داره.

اصلا نگران مسیر نباشین، تابلوها همه گویا هستن.
فقط برای سیدنی، من نگران بودم که ایا دارم درست میرم یا نه! چون نوشته بود domestic flights! مهم نیس، شما ببینین همه کدوموری میرن، شما هم همونوری برین. .

نگران ویزای ترانزیت و اینا نباشین. نیازی نیست.

اولین نفر گفت چرا اولی رو بله زدی؟ گفتم چون دارو دارم، گفت اها، اوکی، خطش زد!
رفتم جلوتر باید به ترتیب تو 4 تا لاین وایمیستادیم، سگ میومد بو میکرد تمام وسایل و خودمون رو.
اونایی که سگ زیاد بوشون میکرد و گیر میداد، باید کل وسایلسونو خالی میکردن رو میز.
اگه بو نمیکرد، میومد دونه دونه سوال میکرد.

دارو هم اصن نپرسید و تمام.

تجربه اولین پرواز به استرالیا (مسیر اصفهان -تهران-استانبول-سنگاپور-ملبورن)

تجربه من از سفر اصفهان به ملبورن
با سلام خدمت همه دوستان
ما از اصفهان به مقصد ملبورن حرکت کردیم

بلیط را حدود یکماه و نیم قبل خریده بودم شروع پرواز در ساعت مقرر یعنی پنج صبح به موقع انجام شد کری آن را وزن نکردند (حدود شش کیلو اضافه بود ) علاوه بر کری آن یک کیف دستی و یک کیف لب تاپ هم داشتم که ایرادی نگرفتند
بیش از چهارده ساعت در دوحه توقف داشتیم که در هتل داخل فرودگاه مستقر شدیم بدون پرداخت وجه اضافه هر نفر صد ریال قطر جهت نهار اعتبار داشت که در رستوران نزدیک هتل می‌توانست استفاده کند و تقریباً برای دو وعده غذای سبک مثل پیتزا ، همبرگر یا ساندویچ و نوشابه کافی بود
اتاق هتل بسیار تمیز با حمام و سرویس در حد هتل های چهار ستاره دبی بود
در موقع خرید بلیط هواپیما مشمول ووچر هتل و غذا نبود و ما برای شش ساعت لانژ رزرو کرده بودیم که وجه آن عودت داده نشد لذا من سری هم به لانژ زدم امکانات لانژ شامل غذا و نوشیدنی ( الکلی و غیر الکلی ) به صورت سلف سرویس و بدون محدودیت در مقدار و اینترنت و یک صندلی نسبتا راحت بود
پرواز به ملبورن در ساعت مقرر (نزدیک نه شب)
بدون وزن کردن کری آن و دیگر وسایلی که از فیری شاپ فرودگاه دوحه خریداری کرده بودیم انجام شد
در ملبورن خروج از فرودگاه بدون باز دید چمدانها و بدون هیچ بازرسی ( حتی سگها) انجام شد وجه نقد همراه ما بیش از حد مجاز ایران و استرالیا بود لیکن هیچ گونه بازرسی یا سوال در ایران یا ملبورن
انجام نشد
دوستان این تجربه ما از سفر بود و میتواند برای افراد دیگر متفاوت باشد
خدا نگهدارتان باشد

پرواز با امارات به استرالیا (مسیر تهران به آدلاید)

# تجربه سفر
من و همسرم با پرواز امارات دو روز پیش از تهران به آدلاید امدیم،
با خودمون دوتا چمدان بزرگ ۳۰ کیلویی، دوتا کری آن تقریبا ۹ کیلویی، دوتا کوله پشتی تقریبا ۹ کیلویی و یک ساک دستی زنانه هم من داشتم.
توی فرودگاه تهران خانمی که دم کانتر بود هم چمدان های ما رو وزن کرد و هم کری آن ها رو، و به ما گفت که فقط میتونید یا کوله پشتی با خودتون ببرید توی کابین یا کری آن، البته فک کنم تازه کار بود و متاسفانه اول مسیر کلی استرس به ما وارد کرد که با آمدن یکی دیگه از همکارانشون مسئله حل شد، همچنین توی فرودگاه تهران کارت واکسن ما رو هم چک کردن، ما یه توقف ۷ ساعته توی دبی داشتیم بعدش برای سوار شدن به هواپیما کل وسیله های همراهمون رو گشتن ولی دیگه وزن نکردن ، بعد از دبی به ملبورن آمدیم و یه توقف ۸ ساعته داشتیم ، توی فرودگاه ملبورن باید چمدان‌های بزرگ رو تحویل می‌گرفتیم و تمام وسیله هایی که با خودمون داشتیم رو دیکلر میکردیم، ما با خودمون انواع سبزی خشک، آجیل بوداده، عسل بدون موم،رب انار، زعفران،زرشک و.. داشتیم که لیموعمانی و چوب دارچین رو فقط از ما گرفتن با بقیه کاری نداشتن بعدش برای رفتن به آدلاید باز هم چمدان‌های بزرگ ما رو وزن کردن و تحویل گرفتن ولی کری آن ها رو وزن نکردن. فقط چمدانی که توش سبزی خشک و بقیه رو گذاشته بودیم گشتن وبا بقیه چمدانهامون کاری نداشتن. اگه سوالی بود در خدمت.

تجربه پرواز از تهران به ملبورن استرالیا

#تجربه_پرواز
سلام دوستان
من و همسرم از تهران به ملبورن با هواپیمایی امارات پرواز داشتیم ساعت ۴.۵ صبح. پرواز دقیقا به موقع انجام شد، ما از ساک مکه ای استفاده کردیم دوتا از ساک ها هرکدوم بین ۱۶ و ۱۷ کیلو بود و دوتای دیگه هم حدود ۱۵ تا ۱۶کیلو ، خودمون که ساک ها رو وزن کردیم تقریبا ۴ کیلو اضافه بار داشتیم ولی اون کسی که چک کرد گفت دو کیلو اضافه بار دارید و سعی دفعه بعد بار تعیین شده رو بیارید و اصلا گیر نداد. برای کری آن، همسرم کوله لپ تاپ داشت که کلی وسیله دیگه هم توش جا داده بود(فکر میکنم حدود ۸ تا ۹ کیلو بود) و یه ساز هم همراهش بود.
من هم یه ساک دستی به وزن ۸ کیلو، یه کاور کت و شلوار(که توی کاور یک دست کت و شلوار مردانه و یک دست کت و شلوار زنانه و دو تا بالشت گردنی بود!) و یه کوله پشتی حاوی لوازم ارایشی و کیف دستی و چندتا وسیله ریز بود که فکرکنم حدود ۵ ۶ کیلو بود. و جالب اینه که هیییچکدوم از این کری آن ها رو وزن نکردن و هیییچییی نگفتن و ما به راحتی با خودمون بردیم تو هواپیما. ما بیش از حد مجاز ایران پول داشتیم و اصلا بازرسی ای برای پول انجام نشد.

از تهران به دوبی رفتیم، توقف ۳ساعته داشتیم و پرواز دوبی به ملبورن با یه تاخیر ۱۵ دقیقه ای انجام شد. بارمون رو اونجا تحویل نگرفتیم و مستقیم همون ملبورن تحویل گرفتیم. برای کری آن زیادمون هم باز هیچ مشکلی پیش نیومد و شرایط هواپیما خوب بود برای ما.

در فرودگاه ملبورن، همسرم تو فرم دکلیر برای دارو و زعفران تیک یس زد و من همه رو نه زدم.
همسرم رو براساس دکلیر فرستادن قسمت چک این و با یه سگ و بدون باز کردن ساک ها قضیه رو جمع کردن. و من بدون هیچ چک و صرفا براساس دکلیر رفتم بیرون و تمام.

در کل سفر خوب و بدون دردسری داشتیم.
با آرزوی سفری خوب برای همه دوستان.

مشهد_شارجه_مالزی مالزی_فیلیپین_بریزبن

سلام خواستم تجربه ی پروازمون به بریزبن رو بگم .
اول اینکه ما حدودا از دو ماه و نیم قبل از طریق اژانس پروازمون رو با ایرلاین ایر عربیا گرفتیم ، هزینه تا مقصد ۸۷۶ دلار آمریکا شد .
حرکتمون از فرودگاه مشهد ۱۲ دسامبر ساعت ۱۵:۱۵ دقیقه بود ، ۴ نفر بودیم هر کدوم ۳۰ کیلو بار و نفری یک کری آن ۱۰ کیلویی مجاز بودیم ولی مجموعا نفری دو تا کری آن داشتیم که اولش اجازه نمیدادن و خواستن که یکی دو تا رو تحویل بار بدیم ولی چون مجموع بار ما ۱۲۰ کیلو بود تحویل بار ندادیم ، در نهایت با خواهش و درخواست اجازه دادن که همه رو ببریم داخل .
پرواز خوب بود و بعد از حدودا سه ساعت به شارجه رسیدیم . زمانی که این مسیر رو انتخاب کردیم قرار بود ۴ ساعت توقف در شارجه داشته باشیم که دو هفته قبل از پرواز، ایرلاین ایمیل زد که توقف در شارجه ۲۰ ساعت شده و ما ازشون درخواست هتل داخل فرودگاه کردیم که تایید شد و به محض ورود با مراجعه به transfer desk و ارایه پاسپورت اتاق گرفتیم . هتلش هم نسبتا خوب بود . روز بعد ساعت ۱۵ پروازمون به مالزی انجام شد ، دو روز و نیم در مالزی توقف داشتیم و واقعا ارزشش رو داشت . هتل چهار ستاره بود و بابت دو روز و نیم اقامت ۱۲۰ دلار امریکا دادیم (هتل با صبحانه بود ).
از مالزی به بریزبن خیلی به اضافه بار مون گیر دادن و اذیتمون کردن ، و دقیقا ۳۰ کیلو بار باید تحویلشون میدادیم ، چون ما تو مالزی چمدون کری ان و بار رو تحویل گرفتیم و تا حدودی بارمون جابجا شد ، از ۳۰ کیلو اضافه تر داشتیم و در نهایت مجبور شدیم بار رو خالی کنیم به کری آن تا ۳۰ ک بشه.
از مالزی به بریزبن توقف ۵ ساعته در فیلیپین داشتیم . و بعدش به سمت بریزبن راه افتادیم. ۷ ساعت پروازمون به بریزبن بود ، پرواز هم عالی و راحت بود . همه ی پروازها پذیرایی داشتن.
سوالی داشتید درخدمتم

پرواز با امارات تهران دبی بریزبن

من دو روز است که آمدم استرالیا (بریزبن) و میخواستم تجربه ام را به اشتراک بزارم.

یکم ژانویه با پرواز قطر آمدم. یک کوله 30 کیلویی داشتم (البته دیدم کسایی که با 33 یا 34 کیلو بودن و مشکلی پیش نیامد) یه کوله 8 کیلویی و یک کیف دستی 3 کیلویی. فقط کوله و چمدان در ایران وزن شد و هیچ جای دیگری وزن صورت نگرفت.

شش ساعت در قطر توقف داشتم که عمده اش را در قسمت rest room بودم و استراحت می کردم.

پرواز تهران به قطر پذیرایی یک بار بود ولی در پرواز قطر به بریزبن (14 ساعت پرواز) دفعات مختلف پذیرایی شدیم. با نوشیدنی های متفاوت و غذا و همچنین صبحانه. هر بار هر چیزی که میخواستید ارائه میدادند.

قبل از آمدن از طریق اپلیکیشم Flatmates تونستم محل اقامت را پیدا کنم.چون قبلا با دانشگاه هماهنگ کرده بودم، زمان توقف ماشین دانشگاه امد دنبالم و من را برد به لوکیشن تعیین شده (حتما شمارهتماس صاحبخانه را داشته باشید)

صاحبخونه پیرزن مسن و مهربونی بود، گفت خسته ای برو، فردا میایم حساب میکنیم (البته هنوز هم حساب نکرده ولی گفته 4 هفته را به عنوان باند میگیرم)

اولین کاری که کردم رفتم خرید، برای خرید حتما باید دلار استرالیا داشته باشید و با دلار امریکا کارتون راه نمیفته (شاید فروشگاههای دیگه بپذیرند ولی اینی که من رفتم نمیپذیرفت و حتما برای یک وعده از ایران بسکویت یا وسیله خردنی بیاورید، چرا که ممکن است روز اول دیروقت بررسید و به مشکل بخورید)

برای تردد باید Go Card بگیرید، اگر همین را در گوگل سرچ کنید لیست لوکیشن های فروشش را میبینید. من 20 دلار دادم، 10 دلار قیمت کارت بود و فروشنده گفت 10 دلار هم شارژ داره.

برای سیم کارت برید فروشگاه ها، سیم کارت دارند، سیم کارت 2 دلاری نگیرید چون شما که تازه امدید کارت بانکی ندارید و نمیتونید شارژش کنید ولی میتونید سیم کارتهای 10 تا 155 (شاید بهترین ها اسیلوم، اپتوس، و ودافون باشند) دلاری بگیرید که فرقشون در خدماتیه که میدن.

هوا نسبتا گرم است و لباس بافت و گرم زیاد به کار نمیاد (البته شاید در زمستان نیاز شود، نمیدانم) اگر اهل پیاده روی هستید حتما چتر به همراه داشته باشید که افتابش اذیتتون نکنه تقریبا همه چی با قیمت کمی بالاتر از ایران اینجا هست، ولی اوردن یا نیاوردن هر چیزی با شماست.

همراه من یک خانواده بودند که کلی خوراکی و آجیل آورده بودند بدون لبیل در پلاستیک فریزری، شانس آوردن که ماموره خیلی مهربون بود و با این که کیفشون را گشت و دید، ولی بهشون گفت چئن سال نو است برید ولی دفعات بعد حتما بسته بندی تجاری باشه، آما برنج پوکه (برنجک یا همون برنج بو داده) هاشون را گرفت و گفت نمیتونی این را ببری

پیشنهاد میکنم به جای آوردن دلار امریکا، به صرافی انلاین بدهید و بگید براتون چنج کنه

تجربه پرواز مشهد- دوحه- آدلاید

#تجربه_پرواز

مشهد- دوحه- آدلاید

فرودگاه مشهد که قبل از گیت بازرسی ترازو نداشت و بعد از گیت هم همراه رو حتی با پاسپورت راه نمیداد. سه ساعت قبل از پرواز کانتر پذیرش باز شد. کری آن من رو وزن نکرد. من ۲۹ کیلو بارم بیشتر از بلیطم بود، ده کیلو دانشجویی گرفتم، ده کیلو آنلاین خریدم که میشد ۵.۶ ولی نه کیلو دم کانتر ۱۴ میشد ولی پنج کیلو در نظر گرفت و هفت میلیون دادم. حتما از قبل اضافه بار رو بخرید تا هفتاد درصد تخفیف داشته باشه.
نصف هواپیما خالی بود ولی مسافرا رو نزدیک هم گذاشته بودن. وسط کار بعضیا میرفتن نیمه انتهایی میخوابیدند. فاصله صندلی ها خیلی زیاده و پا راحته. منو غذا چند روز قبل از پرواز تو اپ میاد. برای صبحانه من cheese and herb omelette with chicken susage انتخاب کردم. سوسیسش جدا کنارشه ولی املت نبود، خاگینه بود که زیرش اسفناج با سس شبیه پاستا داشت. یه مربا توت فرنگی هم بود.ماست میوه ایش هم ماست ترشه که زیرش ژله میوه داره. قاطی بشه طعمش خوبه.
من ۱۵ ساعت ترانزیت داشتم. تو فرودگاه دوحه همه وسایل از گیت رد میشد و آبمیوه آک و آب معدنیمو دور انداختن. خوبی بزرگ این فرودگاه ترولی هاش بود چون من چهار تیکه کری آن داشتم. سرویس بهداشتیش هم انقدر بزرگه که ترولی رو میشه داخلش برد. کمد هم روبروی سرویس بهداشتی بعضی راهروهای منتهی به گیت ها مثلا C هست.
چون خیلی خوابم میومد و لانژ های عمومی نمیتونستم با وسایلم بخوابم رفتم sleep n fly اتاق گرفتم. نمازخونه هاش خالی تر از quite room ها بود. یه اتاق فلکسی سوییت تو ساعت آف پیک که میشه ۱۲ ظهر تا ده شب، دو ساعت ۴۸ دلار آمریکاس و به ازای هر ساعت ۱۲ دلار اضافه میشه. فضای کافی برای وسایل، بالا و زیر تخت هست. خیلی هم ساکت تر از بیرون بود. سایت هم داره که اگه خواستید آپشن هاشو چک کنید.
برای وعده رایگان قسمت پذیرش وسط فود کورت برید که میگه اعتبارتون ۳۰ ریال قطره. من رفتم برگر کینگ که یه سیب زمینی و یه همبرگر کوچولو با آب گرفتم. فودکورت اون طرف پیتزا هم میشد گرفت.
فرودگاه فروشگاه زیاد داره، شعبه صرافی travelex چندجا هست، بعضی جاها موقع خرید کارت پرواز رو ثبت میکرد.
قسمت شارژ گوشی میشه رو صندلی نشست، فضای مجزا تلویزیون هم داره.
صبح که من رسیدم خیلی شلوغ بود و مانیتورها پرواز شب منو نشون نمیداد که کدوم گیته ولی اون مانیتور کوچولوهای قطر ایرلاین مشخصات پرواز رو می‌گرفت و گیت رو میگفت‌.
برای دیدن اون باغ فرودگاه باید برید طبقه بالا و با قطار برید جای گیت های اون طرف. اونجا هم فروشگاه و رستوران داره و خیلی گرمتر از اون قسمت اصلیه. عکسای فرودگاهو تو گوگل مپ گذاشتم.
وقتی وارد گیت شدم کارت پروازمو گرفت و گفت صندلیت این نیست و یه کارت پرواز دیگه داد که کنار پنجره هاش پر شده بود. البته از یک ساعتی تو پرواز همه باید پنجره ها رو میبستن و آخرای پرواز مسافرا پنجره رو باز کردند. فضای بین صندلی ها هم خوب بود.
غذا من slow cooked beef انتخاب کردم که فکر کنم ادویه کاریش زیاد بود و خیلی خوشم نیومد. دیگه با پوره سیب زمینی کنارش یه کم تعدیل میشد. خیلی طول دادن غذا رو توزیع کنند. اول بچه ها و اسپشیال دایت رو میدادن. برای وعده بعد chicken harrisa pastry گرفتم که پیراشکی مرغ بود و خوب بود. ولی برای وعده آخر خیلی گرسنه نبودم و beef ragout گرفتم که کپی همون وعده اول بود طعمش.
تو کل پرواز میشه مسیر حرکت رو روی مانیتور نگاه کرد، فیلم و بازی هم زیاد داره. هواپیما اول خنک بود ولی بعدش بخاری روشن بود و گاهی خیلی گرم بود. اون تایم یک ساعت اینترنت رایگان هم از اولین اتصال حساب میشه. نمیشه دفعات مختلف در طول پرواز وصل شد.
تو فرودگاه آدلاید قبل از ورود به بخش بازرسی سیمکارت گرفتم و برام فعالش هم کرد. گفت اون طرف همین گرون تره، تا من سیمکارت رو گرفتم قسمت گرفتن چمدونا خیلی خلوت بود آفیسر فقط پرسید چرا nut رو علامت زدی و من از تو کیفم نشون دادم بسته بندیه. چمدونامو باز نکرد و خیلی هم خوش برخورد بودن.خیلی راحت هم تاکسی گرفتم.

تو کل مسیر فقط پاسپورت و کارت پرواز لازم بود و تو پذیرش مشهد استیودنت نامبر کلوب قطر رو گرفتند.

نیاز به ویزای ترانزیت از طریق سنگاپور و تایلند به استرالیا داریم؟

سلام دوستان وقتتون بخیرمن یه آپدیت بدم از پروازم که چالش برانگیز بود و احتمالا بعد از من افرادی باشن که دنبال این پیام بگردن.یکبار برای همیشه««« آیا نیاز به ویزای ترانزیت داریم؟؟»»»

دوستانی که پرواز های دو توقفه میگیرید یا سنگاپور میرید یا تایلند
اگر دو تا شرط رو بلیت شما داشته باشه نیاز به ویزای ترانزیت نیست اصلا
به حرف آژانس ها هم گوش ندید چون اشتباه میگن بلیت شما نیاز به ویزا داره
قیمت بلیت های دو توقفه خیلی اقتصادی تر هست حدود ۲۰-۳۰ میلیون تومان ارزون تر
شرط اول : کل بلیت رو با هم و از یک آژانس خریده باشید و توی بلیت PNR کل پرواز ها یکسان باشن ، بار توی ایران از شما تحویل گرفته میشه و در استرالیا بهتون تحویل داده میشه

شرط دوم : برای سنگاپور و بانکوک نهایت تا ۲۴ ساعت و برای پوکت تایلند نهایت ۱۲ ساعت توقف در فرودگاه داشته باشید ( نگران نباشید اگر تاخیر خورد مشکل پیدا نمیکنید مهم اینه روی بلیت شما چند ساعت زده باشه)
اگر پروازتون به پوکت یا سنگاپور طوری بود که حدود ۲-۳ ساعت بیشتر توی فرودگاه نبودین و بعد پرواز بعدیتون هست بازم نگران نباشید این پروازها معمولا تاخیر می‌خورن نترسید از جا موندن اونا کاملا میدونن شما چه زمانی می‌رسید

من پروازم به پوکت بود توی پوکت همون اول پرسنل ایستاده و دارن میپرسن آیا کسی هست که بخواد استرالیا بره ، خودشون کاملا در جریان این هستن که شما ترانزیت هستین و خودشون شخصا میان شما رو میبرن به سالن که وارد سالن اشتباهی نشید

همسرم با اختلاف یک روز از مسیر سنگاپور اومد ابتدا یک پرسنل بهش ایراد گرفته بود که ویزا ترانزیت چرا نداری که همسرم توضیح دادن مدت توقف در سنگاپور کمتر از ۲۴ ساعته ‌و PNR های بلیت همه یکسان هستن که با یه تماس فهمیدن بله درسته و با معذرت خواهی همسرم رو راهی کردن و بدون مشکل رسید ملبورن

راجع به هواپیما بهتون بگم که هواپیمای امارات واقعا عالی هست هواپیمای آخر معمولا جت استار هست که یه هواپیمای فوق العاده بزرگ
هم من هم همسرم در هواپیمای جت استار بهمون شام صبحانه و کیک قهوه دادن ، بهمون پتو و یه کیسه مسواک و کرم دست بالم لب و… دادن اما بعضی از مسافر ها این شرایط رو نداشتن
قبل از پروازتون با جت استار پیشنهاد میکنم یه ساندویچ توی فرودگاه بذارید توی کیف شاید آژانسی که بلیت خریدین براتون غذا و پتو رزرو نکنه
داخل هواپیما هم سرد هست توی ارتفاع پس حتما یه پتو مسافرتی جداگانه بخرید و توی هواپیمای آخر ازش استفاده کنید
نوشیدنی نخرید چون قبل از پرواز جت استار چک میشه کیف کوله اگر نوشیدنی داشتین باید خالی کنید
ترجیحا توی مسیر ترانزیت هیچگونه سوغاتی هم نخرید اینجور توی بازرسی هم بهتون سخت نمیگیرن

نهایتا نگران نباشید و به حرف افرادی که این مسیر رو نرفتن اما راجع بهش نظر میدن هم گوش ندید چون من قبل از پروازم واقعا می‌ترسیدم و اطلاعات اشتباه از افرادی که اصلا تجربه این پرواز رو نداشتن گرفته بودم
امیدوارم پیام من بهتون کمک کرده باشه

#ویزا_تایلند
#ویزا_سنگاپور
#ویزا_ترانزیت
#ویزا_پوکت
#جت_استار

مسیر پروازی قطر -فیلیپین -سیدنی -تهران

ابتدای کار تا پرواز اول:
بلیط رو از فلای تودی گرفتم که مجموع پرواز ۳۸ ساعت هست و مسیر اول با قطر ایرلاین و مسیر دوم و سوم با فیلیپین ایرلاین انجام میشه. وقتی airline PNR روی بلیط رو توی اپلیکیشن اندروید فیلیپین ایرلاین قسمت Manage Booking وارد کردم کلیه اطلاعات پرواز (مشخصات فردی و سرویس های قابل خریدن و انتخاب صندلی و بار مجاز که دو تا چمدون وزن هرکدوم ۲۳ و یه کری آن ۷ کیلویی) رو نشون میده که من همون موقع صندلی های پرواز دوم و سوم رو از بین رایگان ها انتخاب کردم و پرواز اول حدودا چند روز قبل پرواز باز شد و اونم خودم انتخاب کردم.

فرودگاه تهران:
۴ ساعت قبل پرواز فرودگاه بودم که بر خلاف سفرهای قبلیم کلا فرودگاه خلوت بود(جمعه صبح)، وقتی کانتر پرواز قطر رو باز کردن من جز نفرات اول بودم و چون بارم بیشتر بود با خوشرویی با خانم پشت کانتر احوالپرسی کردم که کمتر گیر بده، دو تا چمدون سایز بزرگ و متوسط داشتم که مجموعا ۴۸.۵ کیلو بود، کری ان هم چمدان سایز کوچیک داشتم که ۹ کیلو بود. هر سه رو تگ زد و خوشبحتانه چیزی نگفت، حتی یه کیف لپ تاپ که حدودا ۵ کیلو بود و یه مقدار خوردنی هم داشتم که جلوی کانتر نبردم و پیش خانواده گذاشته بودم، هر سه کارت پرواز رو بهم داد و بدون اضافه بار این مرحله رد شد. گیت اخر فرودگاه هم در مورد پول سوالی نکرد. پیشنهاد میکنم اگر مثل من وزن بارتون زیاد بود و نمیخواستید اضافه بار بدید حتما آمادگی داشته باشید که در صورت گیر دادن مسول کانتر دادن چند قلم از وسایل رو خالی کنید.

پرواز تهران دوحه:
با قطر ایرلاین همه چی عالی بود، مهماندارهای خوشرو و خوشتیپ که فقط میخوان کمک کنند، ناهار مرغ و برنج و سالاد کلم و یه دسر خوشمزه و ابمیوه دادن که از نظر طعم و اندازه برای یه پرواز دو ساعته فراتر از خوب بود. مانیتور جلوی هر صندلی اپشن های سرگرمی زیادی داره از جمله فیلم و سریال و بازی و.. که من با هدفونی که داده بودن مستند This is me رو با صدای بلند گوش دادم که غم خداحافظی توی فرودگاه رو تا مقدار زیادی با خودش برد. داخل کابین سرد بود ولی من کاپشن به تن داشتم. بالشت و پتو مسافرتی که دادن رو با اجازه مهماندارها با خودم اوردم. موقع پیاده شدن مسیر ترانزیت رو دنبال کردم. فرودگاه بسیار جذاب با فروشگاههای زیاد، که واقعا اون ۶ ساعت حس میکنید توی یه مال بزرگ هستید و حتی راحت میتونید استراحت کنید.

پرواز دوحه – مانیل:
یه هواپیمای شلوغ مملو از فیلیپینی که وقتی واردش شدم حس کردم سوار مینی بوس شدم و قراره از یه روستا بریم شهر (به طنز میگم و بیشتر منظورم ادم های داخلش هست)، البته این حس بخاطر توقع زیادی بود که هواپیمایی قطر و فرودگاه دوحه ایجاد کرد ولی در کل فضای نشستن کوچیک بود (این مشکل رو من با تمام پروازهای داخلی ایران دارم که البته این از اونها بهتر بود). پتو و بالشت و مسواک و خمیردندان دادن. شام انتخاب بین ماهی و مرغ بود که من ترجیح میدادم ماهی با دستپخت یه اسیای شرقی رو نخورم، حجم مرغ و برنج بد نبود و با اینکه خودم اهل غذای پر ادویه و تند هستم ولی این سبک ادویه رو کمتر میپسندم البته همش رو خوردم. با شام ابمیوه و نوشابه و نوشیدنی الکلی سرو کردن. تجربه چندنفر از دوستان این بود که این پرواز خیلی سرد هست، من با اینکه ادم گرمایی هستم ریسک نکردم و کاپشن و یه پتو مسافرتی همراه بردم و با دوتا پتو که قطر و فیلیپین داده بودن سه تا همراهم بود، ولی سردم نبود و کل مسیر با تیشرت گذروندم و اتفاقا پرواز اولم با قطر سردتر از این بود، ولی پیشنهاد میکنم حتما لباس گرم و پتو در دسترس باشه که ممکنه همیشه اینجور نباشه. صبحانه سوسیس و سیب زمینی و اسفناج و برگه انبه و انواع نوشیدنی بود. فرودگاه مانیل اصلا قابل مقایسه با دوحه نیست ولی بازم از تهران بهتره. کوچیکه و شلوغ و جای استراحت خاصی نداره. لانژ هایی هست که ۲۵ دلار امریکا میگیرن فضاش مثل یه کافی شاپه (فضای خصوصی استراحت ندارن) و نوشیدنی و غذا و وای فای هم توی همون قیمت دیده شده ولی متاسفانه فقط سه ساعته و به همین خاطر من نرفتم چون خوراکی زیاد داشتم و بیشتر دنبال یه فضای استراحت ۸-۹ ساعته بودم. اینترنت فرودگاه سه ساعت وصل میشی و خوبه، البته یه وای فای دیگه هم پیدا کردم که اونم دوساعت وصل شد. اگر کسی بخواد دراز بکشه روی صندلی های چهارنفره مخصوصا موقع ظهر که خلوتتره امکانش هست. بعد از پیاده شدن از هواپیما و قبل از وارد شدن به سالن ترانزیت، کارت پرواز سوم رو ازم گرفتن (چون هواپیمایی قطر صادر کرده بود) و یه کارت پرواز جدید با همون مشخصات ولی با لوگو فیلیپین ایرلاین دادن که چیزی چیز خاصی هم نبود. فرودگاه مانیل هم صرافی داره هم فروشگاه هم کافی شاپ و فست فود و..

پرواز مانیل سیدنی:
موقع رفتن به سمت پرواز سیدنی گفتن که مسافرین استرالیا و نیوزلند باید برن گیت ۱۸ که طبقه پایین بود و دوتا چمدونمو اوردن و پرسیدن مال شماست و سر چمدون رو باز کردن یه کاغذی مالیدن توش و گذاشتن تو دستگاه که نمیدومم چیو ازمایش کردن و بعد یه مهر زدن روی کارت پرواز و گفتن برید و دوباره چمدون هاروبردن که کلا ۵ دقیقه هم نشد (تنها جایی که در طول مسیر چمدون هامونو دیدیم اینجا بود ولی خودشون اوردن و خودشونم بردن) پرواز مانیلا به سیدنی : همون مدل هواپیما پرواز قبلی بود، مثل دو پرواز قبل کاملا پر از مسافر شد و باز هم مشکل کم بودن عرض صندلی یکم اذیت کننده بود برام (این مشکل همیشگی منه با اینکه جثه متوسطی دارم) خوبیه این دو پرواز اخر اینه که حدود ۱۰ شب به ساعت محلی میپره و ۱۰ صبح به ساعت محلی میرسه و احتمال جت لگ شدن رو کمتر میکنه. مسواک و خمیردندان و حوله گرم برای صبح و بالشت و پتو هم مثل پرواز قبل دادن. شام مرغ باربیکیو با برنج بود که خوشم نیومد ولی خوردم،که با همون تنوع نوشیدنی های پرواز قبل و شکلات و سالاد برگه های پک شده انبه همراه بود. صبحانه کوکی شکلاتی و نوشیدنی و ساندویچ مرغ دادن که خوشمزه بود.

سیدنی:
دیدن سیدنی از دید پرنده در صبح یه روز تعطیل کل خستگی راهمو به در کرد. عکس خانوادگی روی شاسی داشتم و مقداری دارو و کیف چرم، محض اطمینان دیکلر کردم و افیسر پرسید و گفتم که چیا هست، بدون اینکه چمدونمو باز کنه گفت خوش امدی..