ویزای والدین استرالیا یکی از مسیرهای محبوب برای پیوستن پدر و مادر به فرزندان مقیم این کشور است. این ویزاها شامل انواع اقامت دائم، موقت و اسپانسرشیپ مالی هستند که هرکدام شرایط، هزینه و مدت زمان پردازش خاص خود را دارند. در این راهنمای جامع، به بررسی دقیق انواع ویزاهای والدین استرالیا، مدارک موردنیاز، شرایط اسپانسر، هزینهها و تفاوتهای آنها میپردازیم تا بهترین تصمیم مهاجرتی را بگیرید.
ویزای والدین استرالیا در قالب چندین سابکلاس مختلف ارائه میشود که شامل اقامت دائم، اقامت موقت و گزینههایی با یا بدون اسپانسرشیپ مالی هستند. این ویزاها به والدین اجازه میدهند برای دیدار، زندگی موقت یا دائم نزد فرزندان خود در استرالیا اقامت داشته باشند.
شناخت تفاوتهای هر نوع ویزا، از نظر هزینه، زمان پردازش، شرایط اسپانسر و امکان اقامت دائم، نقش مهمی در تصمیمگیری مناسب برای خانوادههای ایرانی دارد. در ادامه به معرفی کامل و تفکیکشده انواع ویزاهای والدین میپردازیم.
ویزای 143 یکی از محبوبترین ویزاهای اقامت دائم والدین در استرالیاست که به والدین اجازه میدهد بهصورت دائمی به فرزند خود در استرالیا ملحق شوند. این ویزا برای والدینی طراحی شده که مایلاند هزینه بیشتری بپردازند تا زمان پردازش کوتاهتری داشته باشند.
یکی از مهمترین ویژگیهای ویزای 143 نیاز به اسپانسرشیپ مالی از سوی فرزند مقیم است. معمولاً طی ۲ تا ۶ سال بررسی میشود و امکان دسترسی به مزایای کامل اقامت دائم، مانند Medicare، پس از ورود به کشور فراهم میشود.
ویزای 103 مخصوص والدینی است که قصد دارند بهصورت دائمی نزد فرزند خود در استرالیا زندگی کنند، اما نمیتوانند یا نمیخواهند هزینه بالای ویزای 143 را پرداخت کنند. این ویزا از نظر مالی مقرونبهصرفهتر است.
از معایب اصلی ویزای 103، زمان انتظار بسیار طولانی آن است که ممکن است به بیش از ۲۰ سال برسد. در این بازه زمانی، والدین نمیتوانند در استرالیا زندگی کنند مگر اینکه ویزای بازدید یا گزینههای دیگر داشته باشند.
ویزای 173 گزینهای موقت برای والدینی است که میخواهند بهصورت سریعتر وارد استرالیا شوند، اما هنوز برای پرداخت کامل ویزای 143 آماده نیستند. این ویزا امکان اقامت دو ساله را فراهم میکند.
مزیت بزرگ ویزای 173 آن است که پس از پایان دو سال، میتوان بدون تکرار بررسی اولیه، به ویزای 143 ارتقاء یافت. در نتیجه این گزینه بهعنوان پل میان ویزای موقت و دائم عمل میکند و برای خانوادههایی با برنامهریزی مالی مرحلهای مناسب است.
ویزای 870 برای والدینی طراحی شده که قصد دارند بهصورت موقت (تا ۵ سال) در کنار فرزند خود در استرالیا زندگی کنند اما قصد مهاجرت دائم ندارند. این ویزا نیازی به پرداخت هزینه بالای مهاجرتی ندارد و روند دریافت آن سریعتر است.
شرایط اسپانسر برای ویزای 870 شامل اثبات درآمد کافی فرزند و تعهد به حمایت مالی از والدین است. این ویزا مناسب والدینی است که میخواهند برای مدت طولانیتری از ویزای توریستی، در استرالیا اقامت داشته باشند بدون آنکه اقامت دائم دریافت کنند.
بسیاری از والدین سالخورده که در انتظار بررسی ویزای 103 یا 143 هستند، از ویزای توریستی بلندمدت (Long-Stay Visitor Visa) برای حضور در کنار فرزندان خود استفاده میکنند. این ویزا در صورت اثبات وابستگی و نداشتن نیت مهاجرت، میتواند تا سه سال تمدید شود.
این ویزا اگرچه امکان کار یا بهرهمندی از خدمات درمانی دولتی را ندارد، اما یک راهحل عملی برای اقامت موقت در استرالیاست. فرزندان باید تعهد مالی دهند و بیمه درمانی خصوصی برای والدین خود تهیه کنند.
در برخی موارد نادر، والدین میتوانند تحت شرایط بشردوستانه یا بهدلیل وابستگی شدید به فرزند دارای اقامت دائم یا شهروند استرالیا، درخواست ویزای خاص یا اولویتدار بدهند. این موارد شامل بیماری، ناتوانی یا نداشتن مراقب در کشور مبدا میشود.
این مسیرها پیچیده و نیازمند ارزیابی حقوقی دقیق هستند و بهتر است با وکیل مهاجرت مشورت شود. با این حال، در موارد انسانی مستند و خاص، اداره مهاجرت استرالیا انعطافهایی را در نظر میگیرد.
برای درخواست هر یک از ویزاهای والدین استرالیا، باید شرایط عمومی مشخصی را رعایت کرد که شامل الزامات قانونی، خانوادگی، مالی و پزشکی است. دانستن این شرایط در تصمیمگیری صحیح و انتخاب مسیر مناسب نقش کلیدی دارد.
فرقی نمیکند که والدین قصد دریافت اقامت دائم، ویزای موقت یا ویزای اسپانسر شده را داشته باشند؛ برخی شروط پایه برای همه آنها مشترک است. در ادامه به مهمترین شرایط عمومی میپردازیم.
یکی از الزامات کلیدی ویزای والدین استرالیا، تست تعادل خانواده است. طبق این تست، والدین باید نشان دهند که حداقل ۵۰٪ فرزندان آنها در استرالیا زندگی میکنند یا نسبت تعداد فرزندان در استرالیا به خارج از آن، به نفع حضور در استرالیاست.
این شرط بهمنظور اولویتبندی والدینی طراحی شده که بخش قابل توجهی از فرزندانشان مقیم استرالیا هستند. اگر والدین فقط یک فرزند در استرالیا داشته باشند و فرزندان دیگری در کشورهای دیگر داشته باشند، امکان مردود شدن در این تست وجود دارد.
فردی که اسپانسر والدین میشود، باید شهروند استرالیا، دارنده اقامت دائم یا شهروند واجد شرایط نیوزیلند باشد. این فرد باید حداقل ۲ سال است که در استرالیا زندگی کرده و توانایی مالی کافی برای حمایت از والدین را داشته باشد.
برای برخی ویزاها مانند 143 یا 870، اسپانسر باید فرمهای تعهد مالی و مسئولیتپذیری را امضا کند و حتی در مواردی تضمین مالی (Assurance of Support) ارائه دهد. بنابراین وضعیت اقامت فرزند اهمیت بسیار زیادی دارد.
برخلاف برخی ویزاهای کاری یا مهارتی، برای ویزای والدین محدودیت سنی سفتوسخت وجود ندارد، اما معمولاً متقاضیان بالای ۶۰ سال هستند. با این حال، سلامت جسمی و روانی آنها مورد بررسی دقیق قرار میگیرد.
اداره مهاجرت استرالیا معمولاً از متقاضیان میخواهد آزمایشهای پزشکی کامل انجام دهند. اگر والدین دارای بیماریهای خاص، هزینهبر یا نیاز به مراقبت مداوم باشند، ممکن است تأثیر منفی بر روند پذیرش ویزا بگذارد.
در بسیاری از ویزاهای والدین، بهویژه ویزای 143 و 103، ارائه ضمانت مالی تحت عنوان AOS (Assurance of Support) الزامی است. این تضمین توسط اسپانسر (فرزند) ارائه میشود تا نشان دهد که والدین در طول اقامت، نیاز به کمکهای دولتی نخواهند داشت.
ضمانت مالی شامل سپرده نقدی و اثبات درآمد کافی برای پوشش هزینههای احتمالی والدین است. این اقدام از بار مالی روی دولت جلوگیری کرده و شانس دریافت ویزا را افزایش میدهد.
ویزای 143 استرالیا یکی از بهترین مسیرها برای والدینی است که میخواهند بهصورت دائمی در کنار فرزند خود در استرالیا زندگی کنند. این ویزا که با عنوان Contributory Parent شناخته میشود، مسیر سریعتری نسبت به سایر ویزاهای دائم دارد، اما مستلزم پرداخت هزینه بالاتری است.
با ویزای 143، والدین از مزایای کامل اقامت دائم برخوردار میشوند، از جمله Medicare، حق کار، تحصیل و اقامت بلندمدت. در این بخش تمام ابعاد ویزای 143 از شرایط، مزایا تا هزینه و زمان بررسی را تحلیل میکنیم.
والدین متقاضی این ویزا باید تست تعادل خانواده را پاس کنند و فرزند آنها شهروند یا مقیم دائم استرالیا باشد. همچنین، اسپانسر (فرزند) باید حداقل دو سال ساکن استرالیا بوده و توانایی مالی لازم برای تعهد حمایت مالی را داشته باشد.
ضمانت مالی (Assurance of Support) نیز از الزامات اصلی این ویزاست. همچنین والدین باید آزمایشهای پزشکی و بررسی شخصیتی را پشت سر بگذارند. در صورت تأیید، اقامت دائم استرالیا به آنها اعطا خواهد شد.
مهمترین مزیت ویزای 143، دریافت اقامت دائم است که شامل حق کار، تحصیل، استفاده از خدمات Medicare و امکان درخواست شهروندی پس از چند سال میشود. همچنین والدین میتوانند آزادانه به کشور مبدا سفر کنند و بازگردند.
برخلاف ویزایهای موقت مثل 870، افراد دارای ویزای 143 محدودیتی در مدت اقامت یا دسترسی به خدمات درمانی دولتی ندارند. همین امر باعث محبوبیت بالای این ویزا در میان خانوادههای مهاجر ایرانی شده است.
ویزای 143 از گرانترین ویزاهای والدین محسوب میشود. هزینه اصلی شامل دو مرحله پرداخت است؛ مرحله اول حدود 4,355 دلار و مرحله دوم که قبل از صدور ویزا دریافت میشود، نزدیک به 43,600 دلار برای هر نفر است.
همچنین، هزینه اضافی برای ضمانت مالی (AOS)، آزمایشهای پزشکی و بیمه وجود دارد. با وجود این هزینهها، بسیاری از خانوادهها این مسیر را انتخاب میکنند چون زمان پردازش نسبتاً سریعتری نسبت به ویزای 103 دارد.
یکی از مزایای کلیدی ویزای 143، زمان پردازش کوتاهتر نسبت به ویزای 103 است. طبق دادههای فعلی، زمان بررسی این ویزا بین 4 تا 6 سال تخمین زده میشود، که نسبت به 15 تا 30 سال انتظار ویزای 103 بسیار بهتر است.
این زمان ممکن است بسته به حجم پروندهها و سیاستهای مهاجرتی متغیر باشد، اما مسیر 143 همچنان یکی از سریعترین روشهای اقامت دائم برای والدین بهشمار میرود.
ویزای 103 یکی از مسیرهای اقامت دائم برای والدینی است که میخواهند بدون پرداخت هزینههای سنگین مهاجرت به استرالیا ملحق شوند. اگرچه از نظر مالی مقرونبهصرفهتر است، اما صف بررسی بسیار طولانی دارد که گاهی به چند دهه میرسد.
این ویزا برای والدین دارای فرزند مقیم یا شهروند استرالیا مناسب است که نمیخواهند یا نمیتوانند ویزای 143 را پرداخت کنند. در ادامه، تمام ابعاد این ویزا از شرایط تا زمان پردازش را بررسی میکنیم.
والدین متقاضی این ویزا باید همانند دیگر ویزاهای والدین، تست تعادل خانواده را پاس کرده و فرزند آنها اسپانسر واجد شرایط باشد. همچنین، اثبات تمکن مالی فرزند، وضعیت اقامت قانونی و تعهد حمایت از والدین الزامی است.
ضمانت مالی (AOS) در این نوع ویزا نیز مورد نیاز است. علاوه بر آن، والدین باید از نظر پزشکی و امنیتی مورد تأیید دولت استرالیا باشند. نکته مهم آن است که امکان حضور در استرالیا حین بررسی این ویزا وجود ندارد مگر در شرایط خاص.
بزرگترین مزیت ویزای 103 هزینه بسیار پایینتر نسبت به ویزای 143 است. بسیاری از خانوادهها که نمیتوانند هزینههای بالا را پرداخت کنند، این گزینه را انتخاب میکنند و در صف انتظار قرار میگیرند.
اما از معایب این ویزا میتوان به زمان پردازش بسیار طولانی، عدم امکان ورود به استرالیا در دوره بررسی، و تأخیر در بهرهمندی از خدمات دولتی اشاره کرد. بنابراین باید این گزینه را با چشمانداز بلندمدت در نظر گرفت.
طبق اطلاعات رسمی دولت استرالیا، زمان پردازش ویزای 103 میتواند بین ۱۵ تا ۳۰ سال به طول بینجامد. این تأخیر به دلیل ظرفیت محدود سالانه و اولویت پایینتر نسبت به ویزاهای Contributory است.
بههمین دلیل بسیاری از خانوادهها ترجیح میدهند ابتدا برای ویزای 103 اقدام کرده و در آینده در صورت توان مالی، پرونده را به مسیر 143 یا 173 منتقل کنند تا روند سریعتری داشته باشند.
مهمترین تفاوت بین ویزای 103 و 143 در زمان پردازش و هزینه پرداختی است. ویزای 103 هزینهای بسیار پایینتر دارد اما زمان بررسی بسیار طولانیتری دارد و ممکن است والدین در طول عمر خود موفق به ورود نشوند.
در مقابل، ویزای 143 با پرداخت هزینه بیشتر، زمان انتظار را به ۴ تا ۶ سال کاهش میدهد و مزایای اقامت دائم را زودتر فراهم میکند. انتخاب بین این دو بستگی به توان مالی و اولویت زمانی خانوادهها دارد.
ویزای 173 استرالیا یک مسیر هوشمندانه برای والدینی است که قصد اقامت دائم در استرالیا را دارند اما ترجیح میدهند پرداخت هزینه کامل ویزای 143 را بهصورت مرحلهای انجام دهند. این ویزا اقامتی موقت (دو ساله) فراهم میکند و پس از آن امکان تبدیل به اقامت دائم وجود دارد.
بسیاری از خانوادههای ایرانی از ویزای 173 بهعنوان پلی مطمئن برای ورود سریعتر به استرالیا و سپس مهاجرت دائم استفاده میکنند. در ادامه به بررسی دقیق شرایط، مزایا و روند تبدیل آن به ویزای 143 میپردازیم.
ویزای 173 به والدین اجازه میدهد برای مدت دو سال در استرالیا اقامت داشته باشند. این ویزا نیاز به اسپانسر دارد و همانند سایر ویزاهای والدین، پاس کردن تست تعادل خانواده و ارائه ضمانت مالی الزامی است.
برخلاف ویزایهای توریستی یا موقت دیگر، دارندگان ویزای 173 اجازه کار و استفاده از برخی خدمات دولتی را دارند. همچنین، در طول اقامت موقت، میتوانند پرونده خود را برای ویزای دائم 143 آماده کنند.
بزرگترین مزیت ویزای 173 این است که والدین میتوانند بهصورت سریعتری وارد استرالیا شوند و فشار مالی کمتری در ابتدا داشته باشند. هزینه این ویزا نسبت به ویزای 143 کمتر است و پرداخت به صورت مرحلهای انجام میشود.
این مسیر برای خانوادههایی که میخواهند ابتدا والدین را به استرالیا بیاورند و سپس بهتدریج شرایط اقامت دائم را فراهم کنند بسیار مناسب است. انعطافپذیری و قابلیت تبدیل این ویزا، آن را به گزینهای محبوب در میان ایرانیان تبدیل کرده است.
هزینه ویزای 173 حدود 31,980 دلار برای هر نفر است که در دو بخش پرداخت میشود. این هزینه در مقایسه با پرداخت مستقیم ویزای 143 بسیار سبکتر است و امکان برنامهریزی مالی مرحلهای را برای خانوادهها فراهم میکند.
پس از پایان دو سال، متقاضیان میتوانند با پرداخت مابقی هزینه، به ویزای 143 ارتقاء یابند و اقامت دائم دریافت کنند. این روش نهتنها مالیات و فشار آنی را کاهش میدهد بلکه انعطاف بیشتری برای مهاجران ایرانی فراهم میکند.
پس از گذشت حداکثر دو سال از صدور ویزای 173، متقاضی میتواند با ارسال فرمها و مدارک لازم، برای ویزای 143 اقدام کند. مزیت این مسیر آن است که نیازی به بررسی مجدد شرایط اولیه مانند تست خانواده یا اسپانسرشیپ وجود ندارد.
همچنین مدت زمان اقامت با ویزای 173 در زمان اقامت دائم لحاظ میشود و فرایند سادهتری نسبت به درخواست جدید دارد. این امر باعث صرفهجویی در وقت و هزینه برای والدین و فرزندان میشود.
ویزای 870 استرالیا یکی از محبوبترین گزینهها برای والدینی است که میخواهند بهصورت موقت، تا ۵ سال، در کنار فرزندانشان در استرالیا زندگی کنند بدون آنکه مسیر اقامت دائم را طی کنند. این ویزا در سالهای اخیر با استقبال ایرانیان روبهرو شده است.
مهمترین مزیت این ویزا، عدم نیاز به پرداخت هزینههای بالا و امکان تمدید تا ۱۰ سال است. در ادامه، تمام جزئیات و نکات مهم مربوط به این ویزا را بررسی میکنیم تا خانوادهها بتوانند بهترین تصمیم را بگیرند.
متقاضیان ویزای 870 باید توسط فرزندی که شهروند یا مقیم دائم استرالیاست حمایت شوند. اسپانسر باید حداقل دو سال ساکن کشور بوده و درآمد مشخصی را اثبات کند. برخلاف ویزاهای دائم، تست تعادل خانواده در این مسیر الزامی نیست.
متقاضی همچنین باید از نظر شخصیتی و پزشکی مورد تأیید دولت استرالیا باشد. داشتن بیمه درمانی خصوصی برای کل مدت اقامت از الزامات اصلی این ویزاست. ارسال درخواست باید از خارج از استرالیا انجام شود.
ویزای 870 ابتدا بهصورت دو ساله یا پنج ساله صادر میشود. پس از پایان دوره نخست، والدین میتوانند برای یک نوبت دیگر نیز درخواست دهند و در مجموع تا ده سال در استرالیا اقامت موقت داشته باشند، بدون نیاز به مهاجرت دائم.
این ویزا برای والدینی که قصد مهاجرت رسمی ندارند اما مایلاند زمان زیادی را با فرزندان خود سپری کنند بسیار مناسب است. البته پس از اتمام مدت کل، باید حداقل سه سال خارج از استرالیا بمانند تا دوباره برای این ویزا اقدام کنند.
هزینه ویزای 870 برای اقامت دو ساله حدود 5,735 دلار و برای پنج ساله حدود 11,810 دلار است. این مبالغ باید در دو بخش (درخواست و قبل از صدور) پرداخت شود و هزینهای بابت ضمانت مالی AOS دریافت نمیشود.
از دیگر هزینههای مرتبط میتوان به بیمه درمانی خصوصی و آزمایشهای پزشکی اشاره کرد. با توجه به عدم الزام به پرداخت هزینههای بالای مهاجرت دائم، این ویزا گزینهای بهصرفه برای خانوادههایی با منابع مالی محدود است.
اگرچه ویزای 870 انعطافپذیری بالایی در اقامت موقت والدین فراهم میکند، اما محدودیتهایی نیز دارد. والدین اجازه کار یا دسترسی به Medicare ندارند و حضور آنها بهصورت موقت و وابسته به تمدید است.
همچنین این ویزا بهطور مستقیم به اقامت دائم منتهی نمیشود و در مقایسه با ویزاهای 143 یا 173، سطح پایداری کمتری دارد. خانوادههایی که بهدنبال مهاجرت رسمی هستند، باید مسیرهای دائم را در نظر بگیرند.
برای انتخاب بهترین نوع ویزای والدین، آشنایی با تفاوتهای اساسی بین ویزاهای دائم و موقت بسیار ضروری است. از هزینه و مدت زمان پردازش گرفته تا مزایا و شرایط اسپانسرشیپ، همه این عوامل در تصمیمگیری نهایی نقش مهمی دارند.
در ادامه یک جدول مقایسهای کامل بین ویزاهای محبوب والدین استرالیا از جمله 103، 143، 173 و 870 ارائه میشود. سپس نکات تحلیلی و سئویی کلیدی برای انتخاب بهترین مسیر را بررسی خواهیم کرد.
| نوع ویزا | نوع اقامت | مدت زمان بررسی | هزینه تقریبی | نیاز به AOS | قابل تمدید |
|---|---|---|---|---|---|
| ویزای 143 | اقامت دائم | 4 تا 6 سال | 48,000 دلار | دارد | خیر |
| ویزای 103 | اقامت دائم | 15 تا 30 سال | 7,000 دلار | دارد | خیر |
| ویزای 173 | موقت (2 سال) | 2 سال | 31,980 دلار | دارد | خیر |
| ویزای 870 | موقت (2 تا 5 سال) | 4 تا 6 ماه | 5,735 تا 11,810 دلار | ندارد | دارد (تا 10 سال) |
انتخاب ویزای مناسب به بودجه مالی، فوریت زمانی، هدف اقامت (موقت یا دائم) و وضعیت اسپانسر بستگی دارد. اگر زمان برای شما اولویت ندارد اما بودجه محدود است، ویزای 103 انتخاب بهصرفهای است. اما اگر خواهان اقامت دائم سریع هستید، مسیر 143 منطقیتر است.
همچنین برای والدینی که قصد مهاجرت ندارند اما میخواهند چند سال کنار فرزندان باشند، ویزای 870 گزینهای منعطف و کمهزینه است. در مقابل، ویزای 173 پلی استراتژیک برای ورود سریع و تبدیل تدریجی به اقامت دائم است.
تجربه خانوادههای ایرانی در سالهای اخیر نشان میدهد که انتخاب اشتباه بین 103 و 143 منجر به سالها انتظار بینتیجه شده است. بسیاری از آنها پس از چند سال مجبور به تغییر مسیر به 143 یا 870 شدند.
والدین سالخوردهای که فوریت ورود دارند یا مشکل پزشکی دارند، ویزای 870 را انتخاب کردهاند. اما خانوادههایی که برنامهریزی دقیق مالی دارند، با پرداخت گامبهگام از 173 به 143 رسیدهاند. انتخاب آگاهانه در این مسیر بسیار حیاتی است.
اگر والدین شما در سن بالا و نیازمند همراهی فوری هستند، ابتدا از ویزای 870 برای حضور سریع استفاده کنید و در پسزمینه برای 143 یا 103 اقدام نمایید. این ترکیب، هم پاسخگوی نیاز فوری است و هم امکان اقامت دائم را باز نگه میدارد.
همیشه مشاوره با وکیل مهاجرت حرفهای برای انتخاب مسیر درست توصیه میشود. شرایط خانوادهها متفاوت است و نسخه واحدی برای همه وجود ندارد، اما تصمیم هوشمندانه آینده والدین را تضمین خواهد کرد.
برای اخذ هر نوع ویزای والدین در استرالیا، وجود یک اسپانسر معتبر و واجد شرایط ضروری است. اسپانسر معمولاً فرزند متقاضی است که شهروند یا مقیم دائم استرالیاست و باید توانایی مالی، اقامت قانونی و تعهد رسمی برای حمایت والدین را داشته باشد.
در این بخش، تمامی شرایط لازم برای اسپانسر شدن، مدارک موردنیاز، محدودیتها، و مسئولیتهای قانونی و مالی اسپانسر را بررسی میکنیم. اگر فرزند شما در استرالیاست و قصد دارید برای ویزای والدین اقدام کنید، این بخش حیاتی را از دست ندهید.
اسپانسر باید شهروند استرالیا، مقیم دائم یا شهروند واجد شرایط نیوزیلند باشد. علاوه بر این، باید حداقل دو سال متوالی قبل از ثبت درخواست ویزا، بهصورت قانونی در استرالیا اقامت داشته باشد.
در صورتی که فرزند متقاضی هنوز اقامت دائم خود را دریافت نکرده باشد یا بهتازگی سیتیزن شده باشد، درخواست ممکن است رد شود یا به تأخیر بیفتد. ارائه مدارک اقامت و سوابق حضور قانونی ضروری است.
اسپانسر باید توانایی مالی لازم برای حمایت از والدین را داشته باشد. برای برخی ویزاها مانند 870، ارائه مدارک مالی از جمله اظهارنامه مالیاتی (Notice of Assessment) جهت اثبات حداقل درآمد مشخص شده توسط اداره مهاجرت الزامی است.
در مسیرهای دائم مانند ویزای 143 یا 103، ممکن است ارائه ضمانت مالی از طریق Assurance of Support نیز نیاز باشد. در این حالت، حداقل درآمد سالانه برای اسپانسر و تعداد افراد تحت پوشش معیار مهمی در پذیرش پرونده است.
اسپانسر با امضای تعهد رسمی، موظف است در مدت مشخصی پس از ورود والدین، هزینههای زندگی، درمانی و محل اقامت آنها را تأمین کند. در صورت عدم ایفای این مسئولیت، دولت میتواند از اسپانسر برای بازپرداخت هزینهها مطالبه کند.
در ویزاهای دائم، این تعهد مالی بهمدت 2 تا 10 سال باقی میماند و شامل حمایت مالی مستقیم و جلوگیری از وابستگی به مزایای دولتی است. در ویزای 870 نیز، اسپانسر مسئول تمدید و پیگیری بیمه درمانی والدین خواهد بود.
اگر فرزند دارای سوابق کیفری، بدهی مالیاتی، یا عدم تعهد در حمایتهای قبلی باشد، ممکن است صلاحیت او برای اسپانسر شدن رد شود. همچنین در صورتی که در گذشته ضمانت مالی انجام داده و تخلفی صورت گرفته باشد، مانع بزرگی ایجاد خواهد شد.
افراد زیر ۱۸ سال، یا کسانی که خودشان تحت حمایت مالی قرار دارند، نمیتوانند بهعنوان اسپانسر والدین معرفی شوند. همچنین، اداره مهاجرت هرگونه تضاد منافع یا مدارک جعلی را بهعنوان عامل رد بررسی خواهد کرد.
یکی از نکات کلیدی در انتخاب ویزای مناسب برای والدین، این است که اسپانسر (فرزند) واجد شرایط باشد. نوع اقامت، مدتزمان حضور در استرالیا، درآمد و مسئولیتپذیری مالی، همگی در پذیرش یا رد پرونده تأثیر دارند.
جدول زیر به شما کمک میکند ببینید آیا با وضعیت فعلیتان، میتوانید اسپانسر کدام نوع ویزا شوید و چه شرایطی برای هر مسیر لازم است.
| نوع ویزا | نوع اقامت اسپانسر | حداقل مدت اقامت در استرالیا | الزام درآمد یا AOS | ملاحظات حقوقی خاص |
|---|---|---|---|---|
| ویزای 143 | شهروند یا اقامت دائم | حداقل ۲ سال | بله، AOS و درآمد مهم است | بررسی سوءپیشینه و مالیات دقیق |
| ویزای 103 | شهروند یا اقامت دائم | حداقل ۲ سال | بله، ولی فشار کمتر از 143 | میزان تعهد مالی کمتر است |
| ویزای 173 | شهروند یا اقامت دائم | حداقل ۲ سال | بله، مرحله اول پرداخت + ضمانت | پیشنیاز برای ویزای 143 |
| ویزای 870 | شهروند یا اقامت دائم | حداقل ۲ سال | بله، اثبات درآمد الزامی | بررسی جدی Notice of Assessment |
یکی از مهمترین عوامل تصمیمگیری در انتخاب ویزای والدین، آگاهی دقیق از هزینههاست. تفاوت بین ویزاهای اقامت دائم و موقت، نه تنها در شرایط اقامتی، بلکه در هزینهها نیز چشمگیر است و باید قبل از اقدام بهخوبی بررسی شود.
در ادامه، جدول جامعی از هزینههای اصلی، ثانویه و پنهان برای هر نوع ویزای والدین ارائه میشود. سپس، تحلیل تخصصی بر اساس شرایط خانوادههای ایرانی برای انتخاب مسیر مناسب مالی خواهیم داشت.
| نوع ویزا | هزینه اصلی (اپلیکیشن) | هزینه مرحله دوم (در صورت وجود) | ضمانت مالی (AOS) | سایر هزینهها (پزشکی، بیمه) | جمع کل تقریبی برای هر نفر |
|---|---|---|---|---|---|
| ویزای 143 | 4,355 دلار | 43,600 دلار | ~10,000 دلار | ~2,000 دلار | 60,000 دلار |
| ویزای 103 | 4,990 دلار | ندارد | ~10,000 دلار | ~2,000 دلار | 17,000 دلار |
| ویزای 173 | 2,850 دلار | 29,130 دلار | ~10,000 دلار | ~2,000 دلار | 44,000 دلار |
| ویزای 870 (۵ ساله) | 11,810 دلار | ندارد | ندارد | ~3,000 دلار (بیمه اجباری) | 15,000 دلار |
هزینه ویزای 143 در نگاه اول بسیار سنگین است، اما در عوض والدین اقامت دائم استرالیا، دسترسی به Medicare، حق کار و تحصیل، و مسیر شهروندی را دریافت میکنند. این مزایا در بلندمدت میتواند ارزش این سرمایهگذاری را توجیه کند.
اگر والدین شما سالم، زیر ۷۵ سال و متقاضی حضور بلندمدت هستند، ویزای 143 بهترین سرمایهگذاری برای آینده خانواده خواهد بود، مخصوصاً اگر اولویت حضور سریع داشته باشید.
خانوادههایی که منابع مالی محدودی دارند میتوانند با شروع مسیر از ویزای 173 و سپس ارتقاء به 143، فشار هزینهای را در دو مرحله مدیریت کنند. همچنین در برخی موارد، دریافت ویزای 870 برای اقامت موقت و شروع بررسی 143 بهطور همزمان توصیه میشود.
در سال 2026، برخی مراکز مشاوره و وکلا نیز طرحهای اقساطی برای فرآیندهای مهاجرتی ارائه میکنند. بهتر است قبل از اقدام، از مشاوره حرفهای برای تنظیم بودجه استفاده کنید.
تصمیمگیری صرفاً براساس هزینه، ممکن است منجر به انتخاب اشتباه شود. بهتر است هزینهها را در کنار عواملی مثل زمان پردازش، نوع اقامت (دائم یا موقت)، محدودیتهای سنی و شرایط خانواده بررسی کنید.
مثلاً اگر هدف فقط حضور چندساله در کنار فرزند است، ویزای 870 اقتصادیترین گزینه است. ولی اگر مهاجرت رسمی مدنظر باشد، پرداخت هزینههای مسیر 143 یا 173-143 منطقیتر خواهد بود.
اگر هنوز بین گزینههای ویزای والدین سردرگم هستید، جدول زیر بر اساس چهار معیار مهم (هدف شما از اقامت والدین، بودجه، زمان صدور و نوع اقامت) طراحی شده تا مسیر مناسب خانوادهتان را با یک نگاه پیدا کنید.
این جدول تحلیلی دقیقاً برای ایرانیانی ساخته شده که میخواهند تصمیمی هوشمندانه، اقتصادی و واقعبینانه بگیرند. فقط ببینید در کدام ستون قرار دارید!
| شرایط شما | ویزای پیشنهادی | دلیل انتخاب |
|---|---|---|
| میخواهید والدین بهصورت دائم در استرالیا بمانند و بودجه خوبی دارید | ویزای 143 | اقامت دائم + Medicare + زمان پردازش قابلقبول (۴–۶ سال) |
| میخواهید هزینهها را مرحلهای پرداخت کنید و ورود سریع باشد | ویزای 173 → 143 | اقامت موقت دو ساله با قابلیت تبدیل به دائم در آینده |
| میخواهید والدین چند سال مهمان شما باشند بدون اقامت دائم | ویزای 870 | اقامت ۵ ساله بدون تست خانواده و بدون نیاز به AOS |
| بودجه بسیار محدودی دارید و اقامت دائم میخواهید | ویزای 103 | کمهزینه ولی بسیار زمانبر (۱۵ تا ۳۰ سال صف) |
| والدین بیمار یا سالخورده دارید و نیاز فوری به حضورشان دارید | ویزای 870 + اقدام همزمان برای 143 | حضور سریع با بیمه و زمینهسازی برای اقامت دائم |
یکی از دغدغههای مهم خانوادهها در انتخاب نوع ویزای والدین، مدت زمان بررسی و صدور آن است. تفاوت زیادی بین پردازش ویزاهای دائم و موقت وجود دارد و آگاهی دقیق از این زمانها میتواند مسیر مهاجرت را بهدرستی هدایت کند.
در این بخش، زمانهای تقریبی بررسی برای هر ویزا در سال 2026 را بررسی میکنیم و همچنین عواملی را معرفی میکنیم که میتوانند باعث تسریع یا تأخیر در فرآیند شوند.
بر اساس اطلاعات منتشرشده توسط اداره مهاجرت استرالیا، زمان پردازش ویزای 143 در سال 2026 حدود ۴ تا ۶ سال است. این مدت میتواند بسته به حجم پروندهها و سهمیههای سالانه اندکی تغییر کند.
از آنجا که ویزای 143 در دسته «Contributory» قرار میگیرد، نسبت به ویزاهای غیرمشارکتی اولویت بالاتری دارد. ثبت پرونده کامل و بینقص میتواند باعث کاهش زمان پردازش شود.
ویزای 103 معمولاً در صف بسیار طولانی قرار دارد و پردازش آن ممکن است ۱۵ تا ۳۰ سال یا حتی بیشتر زمان ببرد. این مدت زمان به دلیل تقاضای بالا و سهمیه پایین، بسیار متغیر و غیرقابل پیشبینی است.
والدینی که این مسیر را انتخاب میکنند، باید به فکر ویزاهای مکمل موقت مانند 870 یا توریستی در بازه انتظار باشند. برخی خانوادهها نیز پس از چند سال، تصمیم به انتقال پرونده به مسیر سریعتر مانند 143 میگیرند.
ویزای 173 معمولاً طی ۲ تا ۳ سال بررسی میشود. این مسیر برای والدینی مناسب است که قصد دارند سریعتر وارد استرالیا شوند و هزینههای اقامت دائم را در آینده بپردازند.
در مقابل، ویزای 870 یکی از سریعترین ویزاها در این دسته است. با آماده بودن مدارک اسپانسر و بیمه، زمان پردازش آن میتواند بین ۴ تا ۶ ماه باشد. این مسیر برای حضور موقت در بازه کوتاه یا بلندمدت بسیار کارآمد است.
برای هر نوع ویزای والدین، ارائه مدارک مشخصی به اداره مهاجرت استرالیا الزامی است. نوع ویزا (دائم یا موقت) روی مدارک تأثیرگذار است و برخی فرمها، گواهیها یا تعهدات ممکن است فقط برای یک ویزای خاص مورد نیاز باشد.
در ادامه مدارک لازم را به تفکیک هر سابکلاس بررسی میکنیم تا پرونده شما بدون نقص و آماده ارسال باشد. این کار باعث افزایش سرعت پردازش و کاهش احتمال ریجکت شدن میشود.
برای دریافت ویزای 143، والدین باید مدارک هویتی کامل (پاسپورت، شناسنامه)، مدارک ازدواج (در صورت نیاز)، گواهی عدم سوء پیشینه، گواهی پزشکی و اسناد اثبات رابطه با اسپانسر را ارائه دهند. اسپانسر باید مدارک اقامت دائم و فرمهای مخصوص اسپانسرشیپ را نیز ارسال کند.
علاوه بر آن، ارائه تعهد مالی (AOS)، اثبات درآمد اسپانسر، مدارک پرداخت هزینه مرحله اول و بعداً مرحله دوم الزامی است. فرم 47PA و 40 نیز برای تکمیل ثبت اولیه مورد استفاده قرار میگیرند.
مدارک لازم برای ویزای 103 تقریباً مشابه ویزای 143 است اما با تفاوتهایی در پرداخت. این ویزا فقط یک مرحله هزینه دارد و ممکن است برخی فرمهای مربوط به مرحله دوم نیاز نباشند. ارائه گواهیهای سلامت، سوء پیشینه و اسناد خانوادگی الزامی است.
اسپانسر باید مدارک اثبات اقامت، فرم 40، و فرمهای حمایت مالی (اگر درخواست شده باشد) را ارائه دهد. چون زمان پردازش طولانی است، پیشنهاد میشود مدارک بهروز شده در زمان فراخوان بررسی مجدد تهیه شوند.
ویزای 173 نیازمند ارسال مدارک پایه مشابه ویزای 143 است با این تفاوت که هزینه فقط مرحله اول پرداخت میشود و تعهد مالی برای دوره موقت انجام میگیرد. فرم 47PA و فرم 40 برای اسپانسر الزامی هستند.
همچنین متقاضی باید مدارک سلامت و امنیت، اثبات رابطه خانوادگی، و بیمه درمانی را نیز ارائه کند. در مرحله تبدیل به 143، مدارک اضافی برای مرحله دوم مورد نیاز خواهد بود.
برای ویزای 870، نیاز به ارائه پاسپورت معتبر، فرم 1410، گواهی عدم سوء پیشینه، بیمه درمانی معتبر برای کل دوره اقامت و مدارک پزشکی است. مهمترین نکته در این ویزا داشتن اسپانسری معتبر از فرزند در استرالیاست.
اسپانسر باید فرم Sponsorship Application (Form 1502) را تکمیل کند و مدارک اقامتی، درآمد سال گذشته، و مدارک هویتی خود را ارائه دهد. فرمها باید ابتدا برای اسپانسری تأیید شوند و سپس درخواست ویزا ثبت شود.
فرایند درخواست ویزای والدین نیاز به برنامهریزی دقیق، جمعآوری مدارک، بررسی شرایط اسپانسر، و پر کردن فرمهای خاص دارد. شناخت مراحل رسمی و نحوه اجرای درست هر مرحله میتواند از ریجکتی، تأخیر یا اشتباه در پرونده جلوگیری کند.
در این بخش به صورت گامبهگام مراحل ثبت درخواست را شرح میدهیم تا شما یا وکیلتان بدانید دقیقاً باید از کجا شروع کنید، چه مدارکی لازم دارید و چگونه درخواست را بهدرستی ثبت کنید.
در اولین قدم باید تعیین کنید که کدام نوع ویزا برای وضعیت خانواده شما مناسبتر است: اقامت دائم (مثل 143 یا 103)، اقامت موقت با تبدیلپذیری (173)، یا اقامت موقت بدون مهاجرت (870). در این مرحله همچنین باید بررسی شود که آیا شرایط اسپانسر وجود دارد یا خیر.
بررسی تست تعادل خانواده، سن والدین، توان مالی فرزند، و هدف اقامت (طولانی یا کوتاهمدت) از عوامل کلیدی در انتخاب نوع ویزا هستند. انتخاب غلط در همین مرحله میتواند باعث سالها اتلاف وقت شود.
بعد از انتخاب ویزای مناسب، باید تمامی مدارک مربوط به والدین (پاسپورت، گواهی سلامت، سوء پیشینه، شناسنامه)، و مدارک اسپانسر (اقامت، درآمد، فرمها) تهیه شوند. ترجمه رسمی و اسکن دقیق مدارک بسیار مهم است.
هر ویزا فرمهای خاص خود را دارد. مثلاً فرم 47PA برای والدین، فرم 40 یا 1502 برای اسپانسر، و فرم 1410 برای ویزای 870. تمامی فرمها باید با دقت پر شده و همراه مدارک ضمیمه شوند.
اکثر ویزاهای والدین مانند 870 بهصورت آنلاین از طریق ImmiAccount ثبت میشوند، اما برخی مانند 103 و 143 هنوز نیاز به ارسال کاغذی دارند. فایلها باید کامل، دقیق و بدون نقص ارسال شوند تا زمان بررسی کاهش یابد.
پس از ارسال، شماره مرجع (TRN یا File Number) صادر میشود که برای پیگیریهای بعدی استفاده میشود. در همین مرحله، پرداخت اولیه (stage 1) نیز انجام میگیرد.
پس از ثبت درخواست، اداره مهاجرت بسته به نوع ویزا ممکن است مدارک تکمیلی یا بهروز بخواهد. برای ویزاهایی که دو مرحلهای هستند، پس از بررسی اولیه، دعوت به پرداخت هزینه مرحله دوم انجام میشود.
در ویزای 870، در صورت تأیید اسپانسر، مرحله ویزا سریع پیش میرود. در ویزای 143، پس از مرحله دوم، ویزای دائم صادر میشود. در تمام مراحل، پیگیری فعالانه و بهروز نگه داشتن اطلاعات بسیار مهم است.
یکی از مهمترین الزامات برای والدینی که با ویزاهای مختلف به استرالیا میآیند، داشتن بیمه درمانی مناسب است. بسته به نوع ویزا، والدین ممکن است واجد شرایط Medicare نباشند و نیاز به تهیه بیمه خصوصی داشته باشند.
در ادامه، بررسی میکنیم که کدام ویزاها شامل Medicare میشوند، چه نوع بیمههایی برای والدین الزامی است و بهترین گزینهها برای ایرانیها در بازار بیمه استرالیا چیست.
فقط والدینی که با ویزای اقامت دائم مانند 143 یا 103 وارد استرالیا میشوند، پس از صدور ویزا واجد شرایط استفاده از سیستم درمانی عمومی استرالیا (Medicare) خواهند بود. این والدین پس از ورود میتوانند برای Medicare ثبتنام کنند.
والدینی که با ویزاهای موقت مانند 870 یا 173 وارد میشوند، واجد شرایط Medicare نیستند و باید حتماً بیمه درمانی خصوصی تهیه کنند. عدم تهیه بیمه میتواند باعث رد ویزا یا مشکلات قانونی در آینده شود.
برای والدینی که با ویزای 870 یا 173 وارد استرالیا میشوند، داشتن بیمه درمانی خصوصی برای کل مدت اقامت الزامی است. این بیمه باید پوشش کامل بستری، ویزیت، اورژانس و حتی دندانپزشکی پایه را ارائه دهد.
برخی شرکتهای معتبر استرالیایی مانند Bupa، Allianz، Medibank و HCF پلنهای مخصوص بازدیدکنندگان طولانیمدت دارند. هزینه این بیمهها حدود 150 تا 300 دلار در ماه متغیر است، بسته به سن، شرایط و مدت اقامت.
هنگام انتخاب بیمه برای والدین، باید دقت شود که بیمهنامه توسط اداره مهاجرت استرالیا پذیرفته شود و دارای شرایط «visa compliant» باشد. همچنین، پوشش درمانهای قلب، سرطان و بستری از اهمیت بالایی برخوردار است.
توصیه میشود بیمهای انتخاب شود که امکان پرداخت ماهانه یا اقساطی داشته باشد، خدمات فارسیزبان ارائه دهد، و فرآیند Claim آسانی داشته باشد. برخی خانوادهها نیز برای صرفهجویی، بیمه مشترک برای پدر و مادر تهیه میکنند.
همیشه شنیدن حرف قانون مهم است، اما شنیدن صدای کسانی که این مسیر را رفتهاند، باارزشتر است. تجربههای واقعی، اشتباهات رایج و راهکارهای موفق والدین ایرانی در این مسیر میتواند راهگشای بسیاری باشد.
در این بخش، به بررسی مهمترین نکات حقوقی، اشتباهات پرتکرار و توصیههایی از خانوادههای ایرانی که موفق به گرفتن ویزای والدین شدهاند، میپردازیم. اینها تجربهاند، نه فقط اطلاعات!
قبل از ثبت درخواست ویزای والدین، حتماً باید وضعیت قانونی اقامت اسپانسر، توان مالی، و سوابق مهاجرتی خانواده بهطور دقیق بررسی شود. هرگونه تناقض یا نقص در اطلاعات میتواند منجر به ریجکتی یا تأخیر شدید شود.
همچنین توصیه میشود از خدمات وکلای ثبتشده مهاجرت (Registered Migration Agent) استفاده کنید، بهویژه در مسیرهایی مثل ویزای 143 یا 870 که مستلزم مدارک مالی و فرمهای حساس هستند.
یکی از اشتباهات پرتکرار، ارسال ناقص مدارک و فرمهاست. فرمهایی مانند 47PA و 40 اگر ناقص یا با تاریخهای متناقض ثبت شوند، میتوانند منجر به ریجکت درخواست شوند. برخی افراد نیز ویزای نامناسب را انتخاب میکنند که با هدف خانوادگیشان همخوانی ندارد.
در موارد دیگر، برخی والدین بدون بیمه مناسب با ویزای 870 وارد شدهاند و با مشکل تمدید یا مراقبت درمانی مواجه شدهاند. عدم آگاهی از تعهدات اسپانسر نیز گاهی برای فرزندان مشکلات مالی ایجاد کرده است.
بسیاری از خانوادههای ایرانی موفق شدهاند با ترکیب ویزاهای 870 و 143 به والدین خود ابتدا اجازه حضور موقت داده و سپس مسیر مهاجرت دائمی را طی کنند. این مسیر دوقسمتی علاوه بر مدیریت مالی، از لحاظ احساسی نیز برای خانواده مؤثر بوده است.
برخی دیگر نیز با استفاده از وکلای مجرب مهاجرت، موفق شدهاند در زمان کوتاهتر ویزای 143 دریافت کنند. اشتراک تجربههای واقعی در گروههای تلگرامی و صفحات ایرانیان استرالیا باعث آگاهی بیشتر متقاضیان شده و نرخ موفقیت را بالا برده است.
در ادامه به رایجترین سؤالاتی که کاربران ایرانی درباره ویزاهای والدین استرالیا پرسیدهاند، پاسخ دادهایم. این بخش بر اساس بیشترین جستوجوی کاربران در گوگل و پیامهای پرتکرار در گروههای تلگرامی نوشته شده است.
اگر هنوز ابهامی در مورد مسیر مهاجرت والدین خود دارید، احتمال زیاد پاسخ شما دقیقاً همینجاست!
بله، والدینی که ویزای 143 دارند پس از ورود به استرالیا واجد شرایط استفاده از Medicare هستند و میتوانند برای آن ثبتنام کنند.
بله، ویزای 870 را میتوان یکبار دیگر تمدید کرد و مجموع اقامت والدین را به ۱۰ سال رساند، اما پس از آن باید حداقل سه سال خارج از استرالیا بمانند تا دوباره اقدام کنند.
خیر، در اغلب موارد والدینی که برای ویزای 103 اقدام میکنند باید از خارج از استرالیا منتظر بمانند مگر اینکه ویزای توریستی یا 870 برای حضور موقت داشته باشند.
ضمانت مالی یا AOS معمولاً حدود 10 هزار دلار برای هر والد است و توسط اسپانسر (فرزند مقیم استرالیا) پرداخت میشود. این مبلغ بهعنوان اطمینان از عدم استفاده از خدمات حمایتی دولت است.
خیر، ویزای 870 بهتنهایی مسیر اقامت دائم ندارد، اما میتوان در زمان اقامت در استرالیا یا پس از خروج، برای ویزاهای 143 یا 103 اقدام کرد.
در این بخش، نظرات واقعی خانوادههای ایرانی که تجربه گرفتن ویزای والدین را داشتهاند، گردآوری شده است. این نظرات میتوانند به تصمیمگیری دیگران کمک کنند و دیدگاهی واقعی از مسیر مهاجرت والدین ارائه دهند.
ستارهها، شهر محل اقامت، نوع ویزا و توضیح شخصی هر کاربر به شکلی ساده اما مفید ثبت شده تا درک بهتری از روند داشته باشید.
من برای مادرم ویزای 143 گرفتم. روند تقریباً ۵ سال طول کشید ولی ارزشش رو داشت. الان Medicare داره و خیلی راحت زندگی میکنه.
برای پدرم ویزای 870 گرفتیم چون نمیخواست اقامت دائم بگیره. خیلی سریع اومد و ۵ سال کنار ماست. فقط بیمه خصوصی گرونه.
از مسیر 173 شروع کردیم و بعدش به 143 تبدیلش کردیم. اینطوری تونستیم هزینهها رو مدیریت کنیم. تجربه خیلی خوبی بود.
برای پدر و مادرم همزمان اقدام کردم. 103 اول انتخاب کردیم ولی بعد پشیمون شدیم و رفتیم سراغ 143. زمان زیادی از دست دادیم. با تحقیق جلو برید.
پیشنهاد میکنم حتماً از وکیل مهاجرت استفاده کنید. خیلی مدارک و جزئیات داره که ممکنه باعث تأخیر بشه. ما از همون اول حرفهای جلو رفتیم و موفق شدیم.
یکی از عوامل مهم در انتخاب مسیر مناسب برای ویزای والدین، سن والدین، وضعیت سلامتی آنها و هدف اصلی شما از حضور آنها در استرالیاست. این جدول طراحی شده تا بر اساس این سه معیار، انتخاب هوشمندانهتری داشته باشید.
با توجه به پیچیدگی روندها، این جدول مثل یک الگوریتم تصمیمگیری سریع برای خانوادههای ایرانی عمل میکند.
| سن والدین | وضعیت سلامتی | هدف خانواده | ویزای پیشنهادی | توضیح انتخاب |
|---|---|---|---|---|
| 60 سال به بالا | سالم و فعال | اقامت دائم بلندمدت | ویزای 143 | مناسب برای شروع زندگی مستقل در استرالیا همراه با Medicare |
| 65 سال به بالا | نیاز به مراقبت و توجه پزشکی | حضور فوری در کنار فرزندان | ویزای 870 + اقدام برای 143 | ورود سریع + زمینهسازی برای اقامت دائم |
| 50 تا 60 سال | سلامت کامل | برنامهریزی مالی تدریجی | ویزای 173 → 143 | امکان پرداخت مرحلهای ویزا و ورود میانمدت |
| زیر 50 سال | سالم | در اولویت نیستند ولی اقامت آینده مدنظر است | ویزای 103 | کمهزینه ولی انتظار طولانی (۱۵+ سال) |
| هر سنی | سلامت خوب | حضور موقت و راحت در کنار فرزند | ویزای 870 | اقامت تا ۵ سال با فرآیند سریع و کمدردسر |
مسیر ویزای والدین استرالیا، بسته به هدف خانواده، منابع مالی و فوریت حضور والدین، میتواند کاملاً متفاوت باشد. از مسیرهای موقت با ویزای 870 تا اقامت دائم با ویزای 143 یا حتی انتخاب پل میانی با 173، همه گزینههایی هستند که باید با دقت بررسی شوند.
پیشنهاد میشود پیش از هر اقدامی، وضعیت اسپانسر (فرزند مقیم)، اسناد مالی، بیمه درمانی و زمان پردازش را با دقت بررسی کرده و از تجربیات خانوادههای موفق ایرانی استفاده کنید تا تصمیم نهایی، هم آگاهانه باشد و هم اثربخش.
🎯 اگر هنوز سوالی درباره این مسیر دارید یا میخواهید با سایر خانوادهها در ارتباط باشید:
عضویت در گروه تلگرامی «ویزای والدین استرالیا»+۸ هزار عضو فعال | پاسخ به سؤالات واقعی | تجربههای موفق ایرانیان