مهاجرت پرستاران به استرالیا، بهویژه در سالهای اخیر، به دلیل تقاضای بالای این کشور برای نیروی پرستاری، استانداردهای بالای زندگی و سیستم درمانی پیشرفته، مورد توجه پرستاران ایرانی قرار گرفته است. از ارزیابی مدارک تا ثبتنام در AHPRA و دریافت ویزا، مسیر روشنی برای ورود به بازار کار پرستاری در استرالیا وجود دارد که در این مقاله بهصورت گامبهگام بررسی میشود.
مهاجرت پرستاران به استرالیا در سالهای اخیر روندی رو به رشد داشته و این کشور به یکی از مقاصد اصلی برای نیروی کار درمانی تبدیل شده است. عوامل متعددی از جمله کمبود نیروی متخصص، مزایای شغلی و استانداردهای بالای زندگی باعث شدهاند که پرستاران زیادی از کشورهای مختلف، بهویژه ایران، تمایل به کار در استرالیا داشته باشند.
در این بخش به بررسی مهمترین دلایلی میپردازیم که باعث شده استرالیا به یک مقصد جذاب و مطمئن برای پرستاران حرفهای تبدیل شود. این دلایل نهتنها بر تصمیم مهاجرت تأثیرگذارند، بلکه نشاندهنده فرصتهای بلندمدت برای رشد شغلی و مالی هستند.
استرالیا با بحران کمبود پرستار مواجه است، بهویژه در مناطق منطقهای، روستایی و ایالتهای بزرگ مانند کوئینزلند و نیوساوتولز. این نیاز ناشی از رشد جمعیت سالمند، افزایش بیماریهای مزمن و بار فزاینده سیستم درمانی است.
در نتیجه، تقاضا برای جذب پرستاران خارجی در برنامههای مهاجرتی دولت فدرال و ایالتی لحاظ شده و حرفه پرستاری در لیست مشاغل مورد نیاز استرالیا قرار دارد که مسیر مهاجرت را هموار میسازد.
پرستاران در استرالیا از مزایای بسیار خوبی برخوردارند؛ شامل حقوق پایه بالا، پرداخت اضافهکار، مرخصیهای طولانیمدت و بیمههای سلامت و بازنشستگی. طبق آمار رسمی، درآمد متوسط یک پرستار ثبتشده (Registered Nurse) در استرالیا حدود 80,000 دلار در سال است.
علاوه بر حقوق بالا، محیطهای کاری امن، مدرن و از نظر فنی پیشرفته باعث شدهاند پرستاران تجربهای حرفهای و کمتنش را در شغل خود داشته باشند.
استرالیا دارای یکی از بهترین سیستمهای درمانی عمومی و خصوصی در جهان است. بیمارستانها و مراکز درمانی به تجهیزات مدرن، فناوری روز و تیمهای چندتخصصی مجهز هستند که فرصتهای یادگیری و همکاری را افزایش میدهند.
این محیط پیشرفته باعث میشود پرستاران بهجای تمرکز بر مشکلات ساختاری، بر کیفیت خدمات مراقبتی و توسعه مهارتهای بالینی خود تمرکز کنند.
بسیاری از مسیرهای ویزای پرستاری استرالیا، مانند 189 و 190، مستقیماً به اقامت دائم منتهی میشوند. این مزیت باعث شده مهاجرت به استرالیا برای پرستاران یک گزینه بلندمدت و مطمئن باشد.
همچنین امکان همراهی همسر و فرزندان، دسترسی به خدمات آموزشی رایگان و بیمه درمانی خانوادگی، این کشور را به گزینهای ایدهآل برای مهاجرت خانوادهمحور تبدیل کرده است.
پرستاران مهاجر در استرالیا از تعادل عالی بین زندگی شخصی و کاری برخوردارند. ساعات کاری منظم، مرخصیهای کافی و فرهنگ حامی سلامت روان از ویژگیهای اصلی سبک زندگی حرفهای در این کشور است.
علاوه بر آن، استرالیا با طبیعت بکر، امنیت بالا و امکانات رفاهی پیشرفته، محیطی عالی برای زندگی خانوادگی، تحصیل فرزندان و فعالیتهای اجتماعی فراهم میکند.
استرالیا، کانادا، آلمان و بریتانیا از محبوبترین مقاصد برای مهاجرت پرستاران هستند. جدول زیر یک مقایسه دقیق بین این کشورها ارائه میدهد تا تصمیمگیری آگاهانهتری داشته باشید.
| ویژگی | استرالیا 🇦🇺 | کانادا 🇨🇦 | آلمان 🇩🇪 | بریتانیا 🇬🇧 |
|---|---|---|---|---|
| درآمد سالانه پرستار | ۸۰٬۰۰۰ دلار AUD | ۷۰٬۰۰۰ دلار CAD | ۴۵٬۰۰۰ یورو | ۳۵٬۰۰۰ پوند |
| سطح زبان مورد نیاز | OET / IELTS 7 | CELBAN / IELTS | B2 آلمانی | IELTS 7.0 |
| فرصت اقامت دائم | بسیار بالا ✅ | متوسط 🔄 | کم ⛔ | متوسط 🔄 |
| امکان مهاجرت خانوادگی | بله، بسیار آسان ✅ | با محدودیت | نه همیشه | بله، با شرایط خاص |
| فرآیند ارزیابی مدارک | ANMAC + AHPRA | NNAS + Provincial | Pflegekammer | NMC + CBT + OSCE |
برای مهاجرت موفق به عنوان پرستار به استرالیا، متقاضیان باید مجموعهای از الزامات حرفهای، تحصیلی و زبانی را رعایت کنند. دولت استرالیا تنها به پرستارانی اجازه فعالیت میدهد که استانداردهای حرفهای مشخصی را داشته باشند و در نهادهای مربوطه ثبتنام کنند.
در این بخش، به مهمترین پیشنیازها و شرایط لازم برای شروع مسیر مهاجرت پرستاران به استرالیا در سال 2026 میپردازیم؛ از سطح زبان تا ارزیابی مدارک و صلاحیت حرفهای.
پرستارانی که قصد مهاجرت به استرالیا دارند، باید دارای مدرک دانشگاهی معتبر در حوزه پرستاری باشند. این مدرک باید حداقل معادل لیسانس پرستاری در استرالیا باشد و از دانشگاهی مورد تأیید صادر شده باشد.
علاوه بر مدرک، تجربه بالینی و سوابق کاری مرتبط نیز نقش مهمی در ارزیابی متقاضی توسط سازمانهای استرالیایی دارد و میتواند امتیاز مهاجرتی را افزایش دهد.
تسلط به زبان انگلیسی یکی از اصلیترین شرایط مهاجرت پرستاران به استرالیاست. آزمونهای مورد قبول شامل IELTS آکادمیک (حداقل نمره ۷ در هر مهارت)، OET با نمره B یا PTE Academic با حداقل ۶۵ در هر مهارت است.
نمره زبان هم برای ثبتنام در AHPRA و هم برای افزایش امتیاز مهاجرتی در سیستم EOI حیاتی است. توصیه میشود از آزمون OET استفاده شود که مخصوص حوزه سلامت طراحی شده است.
پیش از هرگونه درخواست ویزا یا اشتغال، پرستاران باید صلاحیت حرفهای خود را از طریق یکی از دو سازمان ANMAC (برای مهاجرت) یا AHPRA (برای ثبتنام حرفهای) ارزیابی کنند. این ارزیابی شامل مدارک تحصیلی، سابقه کاری و زبان است.
ANMAC ارزیابی را برای مهاجرت انجام میدهد، در حالیکه AHPRA شما را به عنوان پرستار واجد شرایط برای اشتغال در استرالیا ثبت میکند. این دو فرایند میتوانند بهصورت جداگانه یا همزمان انجام شوند.
از الزامات دیگر مهاجرت پرستاران، ارائه گواهی سلامت پزشکی و نداشتن بیماریهای خطرناک یا واگیردار است. متقاضی باید معاینات پزشکی مورد تأیید سفارت استرالیا را انجام دهد و نتیجه آن را ارائه دهد.
از سوی دیگر، سلامت روانی نیز در فرآیند ارزیابی AHPRA اهمیت دارد و متقاضیان باید توانایی انجام فعالیتهای پرستاری در محیطهای مختلف را داشته باشند.
پرستاران مهاجر باید گواهی عدم سوء پیشینه از پلیس کشور محل اقامت خود (در ۱۰ سال گذشته) ارائه دهند. این گواهی هم برای مراحل ویزا و هم برای ثبتنام حرفهای مورد نیاز است.
AHPRA و وزارت مهاجرت استرالیا روی موضوع امنیت عمومی حساس هستند و کوچکترین سوءسابقه ممکن است باعث رد درخواست شود. صداقت کامل و شفافیت در این بخش بسیار مهم است.
برای شروع فرآیند مهاجرت پرستاری به استرالیا، اولین گام ارزیابی مدارک تحصیلی، سابقه کاری و صلاحیت حرفهای است. این ارزیابی توسط دو نهاد کلیدی انجام میشود: سازمان ANMAC برای اهداف مهاجرتی و سازمان AHPRA برای ثبتنام شغلی.
در این بخش، به تفکیک و با جزئیات کامل، تفاوتها، وظایف و مراحل ارزیابی هر دو سازمان را بررسی میکنیم تا متقاضیان بتوانند با دید کامل، مسیر مناسب را انتخاب کنند.
ANMAC (Australian Nursing & Midwifery Accreditation Council) وظیفه بررسی صلاحیت مهاجرتی پرستاران را بر عهده دارد. این سازمان بررسی میکند که آیا مدرک تحصیلی، سابقه کاری و سطح زبان متقاضی با استانداردهای ملی استرالیا مطابقت دارد یا نه.
ارزیابی ANMAC برای پرستارانی است که قصد دارند از طریق ویزاهای مهارتی مانند 189 یا 190 به استرالیا مهاجرت کنند و باید پیش از ارسال EOI انجام شود.
AHPRA (Australian Health Practitioner Regulation Agency) سازمان رسمی ثبتنام حرفهای برای تمام پرستاران شاغل در استرالیاست. تمام پرستارانی که قصد دارند در خاک استرالیا مشغول به کار شوند، باید ابتدا در AHPRA ثبتنام شوند.
فرایند شامل ارسال مدارک، ارزیابی زبان، تأیید هویت و در مواردی انجام آزمونهای MCQ و OSCE است. بدون این ثبتنام، اشتغال در مراکز درمانی ممکن نیست.
ANMAC صرفاً به منظور ارزیابی جهت اهداف مهاجرتی است و نتیجه آن برای سیستم امتیازدهی مهاجرت مورد استفاده قرار میگیرد. در حالی که AHPRA برای اشتغال رسمی و فعالیت حرفهای الزامی است و مجوز اشتغال قانونی را صادر میکند.
در واقع، شما برای مهاجرت به ارزیابی ANMAC نیاز دارید، و برای شروع کار در استرالیا باید در AHPRA ثبتنام کرده و تأیید شوید. هردو گام مستقل اما مکمل یکدیگرند.
برای ارسال پرونده به ANMAC یا AHPRA باید مدارکی مثل ترجمه رسمی مدرک دانشگاهی، ریزنمرات، سوابق کاری، نتیجه آزمون زبان، فرمهای تأیید هویت و گواهی عدم سوء پیشینه ارائه شود.
تمامی مدارک باید توسط مترجم رسمی ترجمه شوند و گاهی نیاز به ارسال فیزیکی از طریق پست بینالمللی نیز وجود دارد. ترتیب ارسال و کامل بودن مدارک تأثیر زیادی بر زمان پاسخ دارد.
هزینه ارزیابی ANMAC حدود 515 دلار استرالیاست و معمولاً 8 تا 12 هفته زمان میبرد. ارزیابی AHPRA نیز بین 600 تا 800 دلار هزینه دارد و ممکن است بسته به نوع پرونده و کشور متقاضی تا چند ماه طول بکشد.
در صورت نیاز به آزمونهای OSCE یا دورههای تکمیلی، هزینه و زمان بیشتری باید در نظر گرفته شود. برنامهریزی دقیق مالی و زمانی برای این مرحله ضروری است.
تسلط به زبان انگلیسی یکی از پایههای اصلی برای مهاجرت پرستاران به استرالیاست. سازمانهای مهاجرتی و ثبتنام حرفهای مانند AHPRA و ANMAC، نتایج معتبر آزمونهای زبان را برای ارزیابی صلاحیت زبانی متقاضیان الزامی میدانند.
در این بخش، به بررسی دقیق سه آزمون محبوب مورد تأیید استرالیا – آیلتس، OET و PTE – میپردازیم تا شما بتوانید آزمون مناسب با شرایط خود را انتخاب کنید و با آمادگی بالا وارد مسیر مهاجرت شوید.
آیلتس آکادمیک یکی از رایجترین آزمونهای زبان برای مهاجرت به استرالیاست. پرستاران باید حداقل نمره ۷ در هر ۴ مهارت (Listening, Reading, Writing, Speaking) کسب کنند تا شرایط لازم برای ثبتنام در AHPRA و ارزیابی ANMAC را داشته باشند.
این آزمون در سراسر دنیا در دسترس است و ساختار آن عمومی و غیرتخصصی است، بنابراین بیشتر مناسب متقاضیانی است که آشنایی کامل با زبان عمومی دارند.
OET (Occupational English Test) یک آزمون تخصصی زبان برای کادر درمان است که ساختار آن بر اساس اصطلاحات و موقعیتهای شغلی پرستاران طراحی شده است. نمره مورد نیاز برای مهاجرت به استرالیا در این آزمون، حداقل نمره B در هر مهارت است.
از آنجا که OET دقیقاً با حرفه پرستاری مرتبط است، بسیاری از پرستاران ایرانی آن را راحتتر از آیلتس میدانند. البته هزینه بالاتر و مراکز محدودتر از معایب این آزمون است.
PTE Academic نیز یکی از آزمونهای مورد تأیید AHPRA و ANMAC است که توسط سیستم کامپیوتری برگزار میشود. پرستاران برای پذیرش باید حداقل نمره ۶۵ در هر مهارت را در این آزمون کسب کنند.
PTE برای افرادی که در محیط آزمونهای کامپیوتری راحتتر هستند مناسب است. سرعت دریافت نتیجه بسیار بالاست، اما دقت در تلفظ و سرعت گفتار در Speaking بخشهای چالشبرانگیز آن محسوب میشود.
برای تصمیمگیری بهتر، مقایسه سریع آزمونها کمککننده است. در جدول زیر، تفاوت اصلی بین آیلتس، OET و PTE را مشاهده میکنید:
سطح نمره، تخصصی یا عمومی بودن، ساختار آزمون و نوع برگزاری از مهمترین فاکتورهای تمایز این سه آزمون هستند.
اگر در زبان عمومی قوی هستید و به مراکز گسترده و دسترسی آسان نیاز دارید، آیلتس بهترین انتخاب است. اگر با زبان تخصصی پرستاری آشنایی دارید، OET گزینهای حرفهایتر و هدفمندتر خواهد بود.
در صورتی که با آزمونهای کامپیوتری راحتتر هستید و به دریافت سریع نتیجه نیاز دارید، PTE را مدنظر قرار دهید. مهمترین نکته این است که نمره مورد نیاز را در اولین تلاش کسب کنید تا در زمان و هزینه صرفهجویی شود.
تمام پرستارانی که قصد فعالیت حرفهای در استرالیا را دارند، باید در سازمان AHPRA ثبتنام کنند. بدون این ثبتنام، هیچ پرستاری اجازه اشتغال رسمی در بیمارستانها یا مراکز درمانی استرالیا را نخواهد داشت.
در این بخش، مراحل کامل ثبتنام در AHPRA، مدارک لازم، آزمونها، و نکات کلیدی برای تأیید صلاحیت کاری پرستاران مهاجر بهصورت گامبهگام توضیح داده میشود.
AHPRA مخفف Australian Health Practitioner Regulation Agency است و مسئول ثبتنام و نظارت بر تمام پرستاران، پزشکان و سایر کادر درمانی در استرالیاست. بدون تأیید این نهاد، فعالیت شغلی غیرقانونی خواهد بود.
این سازمان با همکاری NMBA (Nursing and Midwifery Board of Australia) استانداردهای حرفهای پرستاری را بررسی و کنترل میکند و ثبتنام در آن شرط اولیه دریافت مجوز کار است.
ثبتنام در AHPRA شامل چند مرحله است: ایجاد حساب کاربری، ارسال مدارک تحصیلی، نتایج زبان انگلیسی، گواهی سابقه کاری، تأیید هویت و در صورت نیاز، گذراندن ارزیابی IQNM (Internationally Qualified Nurses and Midwives).
متقاضیان پس از ارسال کامل مدارک، بسته به وضعیت، ممکن است نیاز به آزمونهای OSCE و MCQ داشته باشند یا مستقیماً مجوز ثبتنام دریافت کنند.
در صورتی که AHPRA صلاحیتهای متقاضی را معادل با سیستم استرالیا تشخیص ندهد، پرستار باید در دو آزمون شرکت کند: آزمون کتبی MCQ (چند گزینهای) و آزمون عملی OSCE که در محیط شبیهسازی شده بیمارستانی برگزار میشود.
این آزمونها بخشی از مسیر IQNM هستند و با موفقیت در آنها، متقاضی میتواند بهطور کامل ثبتنام شده و وارد بازار کار حرفهای شود.
مدارک اصلی شامل ترجمه رسمی مدرک پرستاری، ریزنمرات دانشگاه، نتایج آزمون زبان (IELTS, OET یا PTE)، گواهی سابقه کاری، پاسپورت معتبر، گواهی پلیس (عدم سوءپیشینه) و مدارک تأیید هویت است.
تمام مدارک باید به زبان انگلیسی و مطابق با استانداردهای AHPRA بارگذاری یا ارسال شوند. عدم ارسال صحیح حتی یک مدرک میتواند باعث تأخیر یا رد درخواست شود.
ثبتنام در AHPRA ممکن است بین ۸ تا ۱۲ هفته طول بکشد. در صورت نیاز به آزمون، این زمان ممکن است افزایش یابد. هزینه ثبتنام اولیه حدود 640 دلار استرالیاست و در صورت نیاز به آزمونهای IQNM، هزینههای جداگانهای افزوده خواهد شد.
برای جلوگیری از تأخیر، توصیه میشود که پرونده خود را با دقت آماده کنید یا از خدمات مشاوره معتبر استفاده نمایید.
پرستاران واجد شرایط میتوانند از طریق چند مسیر مختلف، به استرالیا مهاجرت کنند. محبوبترین ویزاها برای این گروه شامل ویزای مهارتی مستقل (سابکلاس 189)، ویزای ایالتی (190) و ویزای مناطق کمجمعیت (491) هستند.
در ادامه به معرفی دقیق این ویزاها، تفاوتها، مزایا و مراحل اقدام برای هرکدام میپردازیم تا متقاضیان بتوانند مناسبترین مسیر را برای خود انتخاب کنند.
ویزای 189 (Skilled Independent Visa) برای پرستارانی طراحی شده که امتیاز لازم را در سیستم EOI کسب کردهاند و نیازی به اسپانسر ندارند. این ویزا اقامت دائم است و فرد میتواند در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کند.
برای واجد شرایط بودن، باید ارزیابی ANMAC و نمره زبان معتبر داشته باشید. امتیاز پایه برای دعوت معمولاً 65 است، اما پرستاران معمولاً با 85+ شانس بیشتری دارند.
ویزای 190 اقامت دائم است و برای متقاضیانی صادر میشود که توسط یک ایالت یا منطقه اسپانسر شوند. پرستاران به دلیل کمبود نیروی کار، در لیست اولویت اکثر ایالتها قرار دارند.
مزیت این ویزا دریافت 5 امتیاز اضافی است، اما معمولاً متقاضی باید حداقل 2 سال در همان ایالت زندگی و کار کند. پاسخدهی ایالتها به EOI بسته به ایالت بین 2 تا 10 هفته متغیر است.
ویزای 491 (Skilled Work Regional) برای متقاضیانی طراحی شده که مایل به زندگی در مناطق کمجمعیت هستند و از طریق ایالت یا خانواده اسپانسر میشوند. این ویزا موقت (5 ساله) است و پس از 3 سال قابل تبدیل به PR (اقامت دائم) میباشد.
491 امتیاز بیشتری نسبت به 189 و 190 میدهد (15 امتیاز اسپانسری) و فرصت خوبی برای پرستارانی است که نمره زبان یا امتیاز کلی کمتری دارند.
ویزای 189 نیاز به اسپانسر ندارد اما رقابتیتر است. ویزای 190 با اسپانسری ایالتی سادهتر است اما تعهد مکانی دارد. ویزای 491 فرصت خوبی برای افرادی با امتیاز پایینتر است که در مناطق کمجمعیت کار میکنند.
هر سه ویزا برای پرستاران واجد شرایط قابل دسترسی است، اما بسته به شرایط فردی، مسیر مناسب متفاوت خواهد بود.
اگر امتیاز بالایی دارید و مستقل هستید، ویزای 189 بهترین گزینه است. اگر ترجیح میدهید سریعتر دعوتنامه دریافت کنید، ویزای 190 با ایالتی که پرستار جذب میکند، گزینهای منطقی است.
برای کسانی که در مسیر امتیاز به چالش برخوردهاند، ویزای 491 فرصتی طلایی برای شروع مسیر اقامت دائم از مناطق کمجمعیت خواهد بود.
بسیاری از پرستاران به دلیل امتیاز پایین یا رقابت شدید در مسیر ویزای 189، تصمیم میگیرند از طریق اسپانسری ایالتی یا مناطق کمجمعیت اقدام کنند. این مسیرها از طریق ویزای 190 و 491 در دسترس هستند و امتیاز اضافه و فرصتهای شغلی متنوعی ارائه میدهند.
در ادامه، مراحل کامل دریافت اسپانسری ایالتی یا منطقهای برای پرستاران، شرایط خاص هر ایالت، مزایا و تفاوتهای مهم بین ویزای 190 و 491 را بررسی میکنیم.
ویزای 190 اقامت دائم است و نیاز به اسپانسری یک ایالت دارد. در حالیکه ویزای 491 موقت است (5 ساله) و نیاز به اسپانسری منطقهای (regional) یا خانوادگی دارد و پس از 3 سال به اقامت دائم تبدیل میشود.
ویزای 190 فقط 5 امتیاز به شما میدهد، ولی 491 امتیاز بیشتری (15 امتیاز) به همراه دارد و رقابت کمتری دارد. هر دو مسیر، برای پرستاران بسیار رایج هستند.
ایالتهایی مانند نیوساوتولز (NSW)، ویکتوریا، کوئینزلند و استرالیای جنوبی (SA) معمولاً در لیست اولویتهای جذب پرستار قرار دارند. بسیاری از آنها بهصورت فصلی یا سالانه لیست خود را منتشر میکنند.
استرالیای جنوبی و تاسمانی بیشترین انعطاف را برای پرستاران خارجی دارند. برخی مناطق حتی برای پرستاران بدون سابقه کار استرالیایی نیز دعوتنامه صادر میکنند.
برای دریافت اسپانسری ایالتی ابتدا باید یک EOI در سایت SkillSelect ثبت کنید، سپس در سایت ایالت موردنظر نیز ثبتنام و مدارک لازم را بارگذاری نمایید. در صورت پذیرش، ایالت به شما دعوتنامه ارسال میکند.
در برخی ایالتها مانند SA و TAS، داشتن شغل مرتبط، سابقه تحصیل یا زندگی در آن منطقه امتیاز مثبت محسوب میشود. برخی ایالتها صرفاً بهصورت مستقیم افراد را انتخاب میکنند.
برای دریافت اسپانسری 491 باید یکی از شرایط زیر را داشته باشید: یا از طرف یکی از مناطق کمجمعیت ایالتی دعوت شوید، یا توسط یکی از اقوام واجد شرایط ساکن در منطقه regional حمایت شوید.
داشتن شغل در لیست مناطق، نمره زبان، و گاهی مصاحبه یا اظهارنامه تعهد از الزامات است. 491 معمولاً راحتتر از 190 صادر میشود و افراد زیادی از آن برای شروع مسیر استفاده میکنند.
مسیر 190 سریعتر شما را به اقامت دائم میرساند، اما تعهد مکانی دارد. مسیر 491 انعطافپذیرتر است و بهدلیل امتیاز بیشتر، مناسب افرادی با نمره پایینتر در زبان یا سابقه کاری است.
هر دو مسیر فرصتهای واقعی شغلی ایجاد میکنند، اما انتخاب صحیح بسته به شرایط شخصی، اولویت جغرافیایی و برنامهریزی بلندمدت شما دارد.
علاوه بر مسیرهای امتیاز محور، پرستاران میتوانند از طریق دریافت پیشنهاد شغلی از کارفرمایان استرالیایی برای ویزای کاری اقدام کنند. این مسیر برای پرستارانی که با مراکز درمانی در ارتباطاند یا قصد مهاجرت سریعتر دارند، گزینهای مناسب است.
ویزای TSS 482 مسیر موقتی برای ورود به بازار کار استرالیاست که در صورت ادامه همکاری، میتواند به اقامت دائم از طریق ویزای ENS 186 منتهی شود. در ادامه مراحل، شرایط و مزایا را بررسی میکنیم.
ویزای TSS (Temporary Skill Shortage) زیرکلاس 482 برای افرادی است که از یک کارفرمای معتبر استرالیایی پیشنهاد رسمی شغلی دارند. پرستاران با قرارداد کاری میتوانند این ویزا را دریافت کرده و وارد استرالیا شوند.
این ویزا بین 2 تا 4 سال اعتبار دارد و فرد متقاضی به صورت تماموقت در شغل پرستاری با همان کارفرما کار میکند. داشتن مدرک پرستاری، ثبتنام AHPRA و نمره زبان الزامی است.
کارفرما باید در لیست اسپانسرهای مورد تأیید دولت استرالیا ثبت شده باشد و نشان دهد که برای شغل مورد نظر، نیروی واجد شرایط استرالیایی وجود ندارد. همچنین باید حقوق پایه قانونی (TSMIT) و مزایا را رعایت کند.
مراکز درمانی، خانههای سالمندان، کلینیکها و بیمارستانها جزو کارفرمایان رایج برای اسپانسری پرستاران هستند. بیشتر این مجموعهها در مناطق روستایی یا Regional مستقر هستند.
پس از حداقل 2 سال کار با ویزای 482 و رضایت کارفرما، میتوان برای ویزای 186 (Employer Nomination Scheme) اقدام کرد که یک اقامت دائم مستقیم است. این ویزا تحت برنامه TRT (Temporary Residence Transition) صادر میشود.
داشتن سابقه کاری، تمدید قرارداد با همان کارفرما، و نداشتن نقص در صلاحیت حرفهای، از شروط اصلی دریافت این ویزا هستند. معمولاً پس از 2.5 تا 3 سال قابل دستیابی است.
مزیت اصلی مسیر اسپانسری کارفرما، عدم نیاز به امتیاز بالاست. پرستار فقط باید مدارک و صلاحیت حرفهای داشته باشد. در عوض، محدودیت اصلی وابستگی کامل به یک کارفرما و محدودیت در تغییر شغل است.
همچنین اگر کارفرما یا پروژه به هر دلیلی لغو شود، وضعیت ویزای متقاضی در خطر قرار میگیرد. به همین دلیل انتخاب کارفرمای معتبر و قراردادی شفاف بسیار مهم است.
اگر پرستاری از طریق آژانس، شبکه حرفهای یا مصاحبه کاری در نمایشگاههای بینالمللی پیشنهاد شغلی بگیرد، مسیر TSS به 186 بهترین گزینه است. این مسیر برای پرستارانی که امتیاز مهاجرتی کافی ندارند نیز راهگشا است.
همچنین پرستارانی که در حال تحصیل یا دوره Clinical Placement در استرالیا هستند، بیشترین شانس را برای گرفتن پیشنهاد رسمی شغلی از کارفرمای محلی دارند.
با توجه به کمبود پرستار در بسیاری از مناطق استرالیا، فرصتهای شغلی متعددی برای مهاجران واجد شرایط در حوزه پرستاری وجود دارد. پرستاران میتوانند در محیطهای مختلفی از جمله بیمارستانهای عمومی و خصوصی، خانههای سالمندان، کلینیکهای شهری و مناطق کمبرخوردار استخدام شوند.
در این بخش، انواع محلهای کار پرستاری، فرصتهای موجود در هر بخش، و نکات مربوط به شرایط کاری و استخدام بررسی میشود.
بیمارستانهای دولتی بزرگترین استخدامکننده پرستاران در استرالیا هستند. این مراکز در تمام ایالتها وجود دارند و موقعیتهای شغلی گستردهای برای بخشهای ICU، اورژانس، داخلی و روانپزشکی ارائه میدهند.
پرستاران در بیمارستانهای دولتی معمولاً از امنیت شغلی بالا، فرصت آموزش مداوم، و حقوق رقابتی برخوردارند. البته روند استخدام رسمی معمولاً طولانیتر از بخش خصوصی است.
بیمارستانهای خصوصی مانند Ramsay Health، Healthscope و St. Vincent's فرصتهای متعددی برای پرستاران مهاجر ایجاد میکنند. این مراکز در شهرهای بزرگ و مناطق توسعهیافته مستقرند و جذب نیرو به صورت مستقیم یا از طریق آژانس انجام میشود.
مزایای این بخش شامل حقوق بالاتر، سرعت بیشتر در فرآیند استخدام و تنوع تخصصی واحدهاست، اما رقابت بیشتری نیز وجود دارد و مدارک و سابقه کاری باید کامل باشد.
خانههای سالمندان در استرالیا با کمبود شدید پرستار روبهرو هستند. این مراکز در تمام ایالتها فعالاند و پرستاران با مهارت مراقبتهای مزمن، بهویژه در مناطق Regional، مورد استقبال زیادی قرار میگیرند.
کار در Aged Care به صبر، مسئولیتپذیری و دانش ارتباطی بالا نیاز دارد. بسیاری از ویزاهای اسپانسری کارفرما برای پرستاران در همین مراکز صادر میشود.
کلینیکهای خانوادگی، درمانگاههای تخصصی، مراکز غربالگری و مراکز مراقبتهای اولیه از دیگر محلهای کار پرستاران هستند. در این محیطها بیشتر تمرکز بر پیشگیری و مدیریت بیماریهای مزمن است.
پرستارانی که در این فضاها مشغول به کار میشوند، معمولاً با تیمهای پزشکی چندتخصصی همکاری دارند و ساعات کاری منظمتری نسبت به بیمارستان دارند.
بسیاری از مناطق Regional (کمجمعیت) در استرالیا با بحران نیروی پرستاری مواجه هستند. این مناطق برای جذب نیرو، تسهیلات ویژه مانند ویزای 491، امتیاز مهاجرتی و بستههای تشویقی ارائه میدهند.
پرستارانی که حاضر به اشتغال در این مناطق هستند، معمولاً سریعتر و با شانس بیشتر ویزا و اقامت دائم دریافت میکنند و در کنار آن، از تجربه کاری متفاوت و متنوعی بهرهمند میشوند.
در سال 2026، پرستاری همچنان یکی از مشاغل با درآمد مناسب و مزایای شغلی بالا در استرالیا بهشمار میرود. بسته به موقعیت جغرافیایی، سابقه کار، تخصص و نوع مرکز درمانی، میزان درآمد و مزایا ممکن است متفاوت باشد.
در این بخش، بررسی کاملی از میزان حقوق پایه، عوامل تأثیرگذار بر درآمد، مزایای شغلی پرستاران، تفاوت در ایالتها و درآمد پرستاران مهاجر خواهیم داشت.
طبق دادههای رسمی سال 2026، میانگین حقوق یک پرستار ثبتشده (Registered Nurse) در استرالیا حدود 80,000 تا 95,000 دلار در سال است. این عدد میتواند برای پرستاران ارشد یا دارای تخصص به بیش از 110,000 دلار نیز برسد.
در مناطق کمجمعیت یا بیمارستانهای خصوصی، پرداختیها ممکن است متفاوت باشد، اما همچنان در محدوده رقابتی جهانی باقی میماند.
سابقه کاری، محل اشتغال (دولتی یا خصوصی)، موقعیت جغرافیایی، نوع تخصص (ICU، سالمند، اطفال)، شیفتهای کاری و گرید شغلی از عوامل مهمی هستند که سطح درآمد پرستاران را تعیین میکنند.
پرستارانی که در مناطق Regional یا شیفتهای شبانه کار میکنند، معمولاً حقوق بیشتری دریافت میکنند. ارتقای سمت شغلی نیز تأثیر مستقیم بر میزان حقوق دارد.
مزایای شغلی شامل بیمه سلامت، مرخصی سالانه با حقوق، مرخصی استعلاجی، بازنشستگی با مشارکت دولت، کمکهزینه آموزشی و دسترسی به برنامههای توسعه حرفهای است.
در بسیاری از قراردادها، پرستاران همچنین از بیمه مسئولیت حرفهای و مزایای رفاهی دیگر مانند اضافهکار با نرخ ویژه برخوردار میشوند.
ایالتهایی مانند نیوساوتولز و ویکتوریا معمولاً حقوق بالاتری به پرستاران پرداخت میکنند، اما هزینه زندگی نیز بیشتر است. در مقابل، ایالتهایی مثل تاسمانی یا کوئینزلند مرکزی ممکن است حقوق پایه کمتری بدهند، ولی مزایای اسکان یا پاداشهای خاص دارند.
این تفاوتها معمولاً با هدف تشویق پرستاران برای فعالیت در مناطق کمجمعیت یا با نیاز بالا اعمال میشود.
در صورت داشتن ثبتنام AHPRA و شرایط قانونی، هیچ تفاوتی بین حقوق پرستاران مهاجر و استرالیایی وجود ندارد. حقوق طبق سیستم سراسری صنعتی (Award System) تعیین میشود و تبعیضی در پرداختها اعمال نمیشود.
برخی مهاجران بهدلیل اشتغال در مناطق Regional یا شرایط خاص، حتی از مزایای بیشتری نیز برخوردار میشوند، بهخصوص در سالهای اول ورود.
مهاجرت به استرالیا بهعنوان پرستار، علاوه بر مزایای شغلی، نیازمند برنامهریزی دقیق مالی است. از هزینههای اخذ ویزا و ارزیابی مدارک تا هزینههای زندگی اولیه در شهرهای بزرگ، همه باید بهدرستی بررسی شوند.
در این بخش، هزینههای اصلی که پرستاران ایرانی برای مهاجرت و استقرار در استرالیا در سال 2026 باید در نظر بگیرند را بهصورت کامل بررسی میکنیم.
ارزیابی اولیه مدارک تحصیلی و کاری توسط ANMAC انجام میشود. هزینه این مرحله در سال 2026 حدود 515 دلار استرالیا است که شامل بررسی گواهینامهها، سابقه کاری و مهارتهای زبان انگلیسی است.
برخی متقاضیان نیز مجبور به ارائه ترجمه رسمی مدارک در ایران هستند که میتواند هزینهای در حدود 5 تا 10 میلیون تومان ایجاد کند.
برای دریافت مجوز قانونی فعالیت پرستاری در استرالیا، باید در AHPRA ثبتنام کرد. این فرآیند معمولاً هزینهای در حدود 350 تا 400 دلار استرالیا دارد و نیاز به ارائه مدارک هویتی، تحصیلی و تأیید هویت دارد.
هزینه ارسال مدارک، صدور تأییدیهها و هزینه پست بینالمللی نیز باید در نظر گرفته شود که مجموعاً حدود 100 دلار اضافه بر مبلغ اصلی خواهد بود.
برای مهاجرت پرستاری به استرالیا، نیاز به مدرک زبان آیلتس آکادمیک با نمره حداقل 7 در هر مهارت (یا OET با B) وجود دارد. آزمون IELTS حدود 365 دلار استرالیا و آزمون OET حدود 587 دلار هزینه دارد.
در کنار این، هزینههای آمادگی آزمون، کلاسهای آموزشی و منابع مطالعاتی هم ممکن است 10 تا 30 میلیون تومان در ایران باشد.
بسته به نوع ویزا (سابکلاس 189، 190 یا 491)، هزینههای ویزا متفاوت است. برای متقاضی اصلی معمولاً بین 4,500 تا 4,800 دلار استرالیا هزینه دارد، که در صورت داشتن همراه، این عدد افزایش مییابد.
در صورتی که از خدمات وکیل مهاجرتی استفاده شود، حدود 2,000 تا 4,000 دلار دیگر باید برای مشاوره و پیگیری ویزا در نظر گرفت.
در سه ماه اول ورود، پرستاران مهاجر باید هزینههایی برای اجاره، خوراک، حملونقل و سایر اقلام روزمره در نظر بگیرند. هزینه زندگی ماهانه برای یک نفر حدود 2,500 دلار و برای یک خانواده سهنفره حدود 4,000 دلار است.
در شهرهایی مانند ملبورن یا سیدنی، هزینهها بیشتر است و مهاجران باید مبلغ کافی برای پوشش هزینههای اولیه (حدود 10,000 تا 15,000 دلار) آماده داشته باشند.
پرستاران ایرانی معمولاً برای تهیه مدارک و دریافت راهنمایی، به خدمات مشاوره مهاجرتی و ترجمه رسمی نیاز دارند. ترجمه کامل مدارک معمولاً بین 5 تا 10 میلیون تومان هزینه دارد و جلسات مشاورهای میتواند از 1 تا 3 میلیون تومان متغیر باشد.
همچنین برخی مشاوران بستههای کامل مهاجرت پرستاری ارائه میدهند که در سال 2026 ممکن است 40 تا 60 میلیون تومان قیمت داشته باشند.
در مسیر مهاجرت پرستاری به استرالیا، هزینههایی در مراحل مختلف مانند ارزیابی مدارک، آزمون زبان، ثبتنام حرفهای، اخذ ویزا و هزینههای اسکان اولیه وجود دارد. جدول زیر، برآوردی دقیق و شفاف از این هزینهها را ارائه میدهد تا متقاضیان بتوانند برنامهریزی مالی مناسبی داشته باشند.
مبالغ به صورت تقریبی و به دلار استرالیا محاسبه شدهاند و ممکن است بسته به شرایط فردی و نوسانات بازار تغییر کنند.
| عنوان هزینه | مبلغ تقریبی | توضیحات |
|---|---|---|
| ارزیابی ANMAC | 515 AUD | بررسی مدارک تحصیلی و شغلی پرستار |
| ثبتنام در AHPRA | 400 AUD | صدور مجوز کار پرستاری در استرالیا |
| آزمون زبان (IELTS / OET) | 350 – 600 AUD | بسته به آزمون انتخابی و کشور برگزاری |
| هزینه ویزا (سابکلاس 189، 190، 491) | 4,240 – 4,800 AUD | برای متقاضی اصلی + همسر و فرزندان |
| ترجمه رسمی مدارک | 200 – 400 AUD | شامل ریزنمرات، گواهینامهها و سوابق |
| هزینههای زندگی (3 ماه اول) | 8,000 – 12,000 AUD | برای اجاره، غذا، حملونقل، بیمه و موارد اولیه |
| جمع کل تقریبی | 13,500 – 18,700 AUD | بر اساس نوع ویزا، شهر مقصد و شرایط فردی |
برای پرستاران متقاضی مهاجرت به استرالیا، مسیرهای ویزایی مختلفی وجود دارد که بسته به شرایط تحصیلی، سابقه کاری، سطح زبان و محل سکونت مورد نظر میتوان انتخاب مناسبی انجام داد. این مسیرها هم از طریق برنامههای ایالتی و هم فدرال قابل پیگیری هستند.
در این بخش، اصلیترین انواع ویزا برای پرستاران معرفی شدهاند تا متقاضیان بتوانند بهترین مسیر ممکن را براساس اهداف شخصی و خانوادگی خود انتخاب کنند.
ویزای 189 گزینهای ایدهآل برای پرستارانی است که امتیاز بالایی دارند و تمایل دارند بدون وابستگی به ایالت خاص یا اسپانسر، به استرالیا مهاجرت کنند. این ویزا اقامت دائم ارائه میدهد و دسترسی کامل به کار و خدمات اجتماعی در سراسر کشور فراهم میکند.
برای واجد شرایط بودن، متقاضی باید شغل پرستاری در لیست MLTSSL باشد، حداقل امتیاز ۶۵ را کسب کند و ارزیابی ANMAC و ثبتنام AHPRA را داشته باشد.
ویزای 190 برای پرستارانی طراحی شده که توسط یکی از ایالتهای استرالیا انتخاب (Nominate) میشوند. این ویزا نیز اقامت دائم ارائه میدهد اما شرط آن سکونت اولیه در ایالت اسپانسر است.
ایالتهایی مثل کوئینزلند، نیوساوتولز و ویکتوریا هر سال سهمیههایی برای پرستاران اعلام میکنند. داشتن شغل در لیست ایالتی، ثبتنام AHPRA و ارزیابی مثبت از ANMAC الزامی است.
ویزای 491 نوعی ویزای موقت (5 ساله) با امکان تبدیل به اقامت دائم است که برای کار در مناطق کمجمعیت یا منطقهای ارائه میشود. پرستاران متقاضی این ویزا باید توسط ایالت یا یکی از بستگان واجد شرایط اسپانسر شوند.
در این مسیر، دریافت حقوق مناسب در مناطق منطقهای و امتیاز اضافی در سیستم امتیازدهی از مزایای مهم هستند. پس از 3 سال زندگی و کار، امکان دریافت اقامت دائم وجود دارد.
ویزای 482 (موقت) و ویزای 186 (اقامت دائم) تحت حمایت کارفرما ارائه میشوند. در این روش، پرستار باید از یک بیمارستان یا مرکز درمانی در استرالیا پیشنهاد شغلی معتبر دریافت کند.
ویزای 186 نیازمند ثبتنام AHPRA، سابقه کاری مرتبط و گواهی کارفرماست. این مسیر مناسب کسانی است که از داخل استرالیا یا از طریق آژانسهای رسمی اقدام میکنند.
برای مهاجرت پرستاران به استرالیا، باید چندین مرحله رسمی طی شود که هر کدام نیازمند ارائه مدارک خاصی است؛ از ارزیابی شغلی و اثبات صلاحیت حرفهای گرفته تا ویزا و ثبتنام رسمی در AHPRA.
شناخت دقیق این مدارک به متقاضی کمک میکند که از تأخیر در پرونده جلوگیری کند و فرآیند مهاجرت با موفقیت پیش برود.
شامل پاسپورت معتبر، ترجمه رسمی شناسنامه، کارت ملی و در صورت تأهل، سند ازدواج یا طلاق است. همچنین عکس پرسنلی مطابق با استانداردهای سفارت نیز مورد نیاز است.
برای فرزندان نیز باید مدارک تولد و ترجمه آنها ارائه شود. همه مدارک باید توسط دارالترجمه رسمی ترجمه و مهر وزارت امور خارجه و دادگستری را داشته باشند.
شامل مدرک کارشناسی یا ارشد پرستاری، ریزنمرات رسمی، گواهی پایان طرح نیروی انسانی (در صورت وجود)، گواهیهای شغلی از بیمارستانها و مراکز درمانی، رزومه حرفهای و توصیهنامهها.
مدارک باید معتبر، بهروز و همراه با ترجمه رسمی باشند. این اسناد در ارزیابی ANMAC و پذیرش در AHPRA بسیار تعیینکننده هستند.
پرستاران باید نمره قابل قبول در آزمونهای زبان مثل IELTS (حداقل 7 در هر مهارت) یا OET (نمره B در هر بخش) ارائه دهند. این شرط هم برای ارزیابی و هم ثبتنام الزامی است.
آزمونها باید کمتر از 2 سال از تاریخ برگزاری آنها گذشته باشد. مدارک زبان باید مستقیماً به نهادهای مربوطه مانند ANMAC و AHPRA ارسال شود.
قبل از صدور ویزا، باید گواهی سلامت پزشکی از مراکز مورد تأیید سفارت استرالیا دریافت شود. همچنین ارائه گواهی عدم سوء پیشینه از ایران و هر کشور اقامت بیش از 12 ماه الزامی است.
این مدارک برای بررسی امنیتی و سلامت متقاضیان در فرآیند مهاجرت ضروری هستند و باید بهصورت اصل یا تأییدشده تحویل داده شوند.
در جدول زیر، مهمترین مدارک لازم برای مهاجرت پرستاران به استرالیا بهصورت فهرستشده و خلاصه آمده است. این چکلیست به شما کمک میکند تا مطمئن شوید هیچ مدرک کلیدی را فراموش نکردهاید.
تهیه کامل و دقیق این مدارک نقش مهمی در تسریع فرآیند ارزیابی شغلی، دریافت ویزا و ثبتنام در AHPRA دارد.
| ردیف | نوع مدرک | توضیحات |
|---|---|---|
| 1 | پاسپورت معتبر | با حداقل 6 ماه اعتبار |
| 2 | شناسنامه و کارت ملی | ترجمه رسمی همراه با مهرها |
| 3 | مدرک تحصیلی پرستاری | کارشناسی یا ارشد با ریزنمرات |
| 4 | گواهیهای کاری | سابقه اشتغال بههمراه مهر مرکز درمانی |
| 5 | مدرک زبان انگلیسی | آیلتس (7 در هر مهارت) یا OET (نمره B) |
| 6 | گواهی عدم سوءپیشینه | از ایران و کشور محل اقامت |
| 7 | گواهی سلامت پزشکی | از مراکز مورد تأیید سفارت |
برای مهاجرت شغلی پرستاران به استرالیا، دو مرحله کلیدی باید طی شود: ارزیابی مهارتها توسط سازمان ANMAC و سپس ثبتنام در نهاد ناظر حرفهای یعنی AHPRA. این دو نهاد نقش حیاتی در تایید صلاحیت حرفهای و قانونی شما برای کار در سیستم درمانی استرالیا دارند.
در ادامه مراحل و الزامات مربوط به هر کدام از این سازمانها بهطور کامل شرح داده شده تا روند مهاجرت حرفهای برای پرستاران روشن و قابل پیگیری باشد.
ANMAC یا شورای اعتباربخشی پرستاری استرالیا، مسئول ارزیابی مدارک تحصیلی، سوابق کاری، مهارتهای زبان انگلیسی و اعتبار حرفهای متقاضیان است. نتیجه مثبت از ANMAC به شما اجازه میدهد برای ویزاهای مهارتی مانند 189، 190 یا 491 اقدام کنید.
مدارکی که به ANMAC ارسال میشود باید ترجمه رسمی و معتبر باشد، از جمله مدرک دانشگاهی پرستاری، سوابق شغلی، توصیهنامهها، مدرک زبان و گذرنامه معتبر. این فرآیند کاملاً آنلاین انجام میشود.
AHPRA نهاد رسمی برای ثبت پرستاران در استرالیاست. بدون ثبتنام در این سازمان، اجازه کار در مراکز درمانی استرالیا صادر نمیشود. ثبتنام نیازمند مدارک شفاف هویتی، تحصیلی، حرفهای و اخلاقی است.
پس از ثبتنام موفق در AHPRA و دریافت شماره رجیستری، پرستار میتواند بهصورت قانونی وارد بازار کار استرالیا شود. در برخی موارد، نیاز به گذراندن یک دوره OBA (Outcome Based Assessment) نیز وجود دارد.
ANMAC فقط برای ارزیابی مهارتها جهت مهاجرت کاربرد دارد، اما AHPRA برای فعالیت حرفهای و ثبت قانونی در سیستم درمانی استرالیاست. دریافت تاییدیه از ANMAC بهتنهایی اجازه کار در استرالیا را نمیدهد.
به بیان ساده: ANMAC به دولت میگوید که شما یک پرستار واجد شرایط هستید، اما AHPRA به بیمارستانها اجازه میدهد شما را استخدام کنند. هر دو سازمان ضروری و مکمل هم هستند.
پس از دریافت تاییدیه ANMAC و ثبتنام در AHPRA، قدم بعدی برای پرستاران مهاجر انتخاب مسیر ویزای مناسب است. سه مسیر اصلی ویزای مهارتی برای پرستاران شامل ویزای 189، 190 و 491 است که هر کدام ویژگیها و مزایای خاص خود را دارند.
در این بخش به بررسی دقیق هر سه نوع ویزا میپردازیم تا بتوانید تصمیمی آگاهانه بر اساس شرایط فردی، امتیاز مهاجرتی و برنامههای ایالتی اتخاذ کنید.
ویزای 189 یک ویزای مستقل مهارتی است که نیازی به اسپانسری ایالتی یا کارفرمایی ندارد. اگر امتیاز کافی (معمولاً بالای 65) داشته باشید و پرستاری در لیست MLTSSL باشد، میتوانید مستقیماً برای این ویزا اقدام کنید.
این ویزا اقامت دائم استرالیا را به شما میدهد و امکان زندگی و کار در هر نقطه از کشور را فراهم میکند. مناسب افرادی است که امتیاز بالایی دارند و قصد دارند آزادانه محل زندگی خود را انتخاب کنند.
ویزای 190 برای پرستارانی مناسب است که توسط یکی از ایالتهای استرالیا اسپانسر میشوند. در این حالت، شما باید حداقل دو سال در ایالت اسپانسر زندگی و کار کنید. این ویزا نیز منجر به اقامت دائم میشود.
برای گرفتن دعوتنامه 190، باید شغل شما در لیست مشاغل ایالتی باشد و شرایط ایالت (مانند سابقه کار، مدرک زبان یا ارتباط خانوادگی) را داشته باشید. امتیاز پایه مورد نیاز معمولاً با 5 امتیاز اسپانسری افزایش مییابد.
ویزای 491 یک ویزای موقت 5 ساله است که مخصوص مناطق منطقهای و کمجمعیت طراحی شده است. این ویزا نیاز به اسپانسری ایالت یا خانواده ساکن منطقه منطقهای دارد و متقاضی باید حداقل 3 سال در منطقه کار و زندگی کند.
پس از 3 سال، اگر شرایط درآمد و اقامت منطقهای رعایت شود، امکان تبدیل به اقامت دائم از طریق سابکلاس 191 وجود دارد. این ویزا انتخاب مناسبی برای کسانی است که امتیازشان برای 189 یا 190 کافی نیست.
در این جدول سئو محور، ویژگیهای اصلی و تفاوتهای مهم بین سه ویزای پرطرفدار استرالیا برای پرستاران (189، 190، 491) را بهصورت دقیق و قابلدرک بررسی کردهایم. این مقایسه به تصمیمگیری سریعتر و هوشمندانهتر شما کمک خواهد کرد.
هر ردیف جدول به یک ویژگی کلیدی اختصاص دارد؛ از نوع اقامت گرفته تا نیاز به اسپانسر، مدت اعتبار، شرایط تبدیل به اقامت دائم و امتیاز مورد نیاز.
| ویژگی | ویزای 189 | ویزای 190 | ویزای 491 |
|---|---|---|---|
| نوع اقامت | اقامت دائم (PR) | اقامت دائم (PR) | موقت ۵ ساله → تبدیل به دائم |
| نیاز به اسپانسر | ندارد | اسپانسر ایالتی | ایالت یا فامیل در مناطق منطقهای |
| امتیاز مورد نیاز | حداقل ۶۵ (معمولاً بیشتر) | ۶۰ + ۵ امتیاز ایالت | ۵۰ + ۱۵ امتیاز ایالت/فامیل |
| اجبار محل زندگی | آزاد در تمام کشور | حداقل ۲ سال در ایالت اسپانسر | ۳ سال در مناطق منطقهای |
| تبدیل به اقامت دائم | در لحظه صدور | در لحظه صدور | پس از ۳ سال → ویزای 191 |
| هزینه تقریبی دولت | از 4,640 دلار | از 4,640 دلار | از 4,640 دلار |
یکی از مراحل کلیدی مهاجرت پرستاران به استرالیا، ارزیابی مدارک تحصیلی و حرفهای از طریق نهادهایی مانند ANMAC و AHPRA است. این فرایند مشخص میکند که آیا شما شرایط لازم برای کار بهعنوان پرستار ثبتشده در استرالیا را دارید یا خیر.
در این بخش، مسیر کامل ارزیابی پرستاری در استرالیا را بررسی میکنیم؛ از بررسی مدارک دانشگاهی گرفته تا تأیید مهارت زبان انگلیسی و ثبتنام در شورای پرستاری استرالیا.
پرستارانی که قصد دارند از طریق ویزاهای مهارتی (مانند 189، 190 یا 491) مهاجرت کنند، باید ارزیابی مهارتی خود را از ANMAC دریافت کنند. ANMAC سوابق تحصیلی، سابقه کاری و مدارک زبان متقاضی را بررسی میکند.
مدارک لازم شامل مدرک دانشگاهی، ریزنمرات، سابقه کار و آزمون زبان (آیلتس، OET یا PTE) است. تأیید ANMAC یکی از شرایط اصلی اقدام برای ویزاهای مهارتی است.
AHPRA مرجع رسمی ثبت و نظارت بر حرفههای سلامت در استرالیا است. پرستاران خارجی باید از طریق این سازمان برای دریافت Registration اقدام کنند تا بتوانند در استرالیا مشغول بهکار شوند.
فرایند شامل ارسال مدارک به AHPRA، بررسی صلاحیت تحصیلی، ارزیابی تطابق مهارتها با استانداردهای استرالیا و در صورت لزوم شرکت در دورههای bridging یا OBA است.
ANMAC برای مهاجرت و AHPRA برای کار استفاده میشود. ارزیابی ANMAC به شما اجازه میدهد برای ویزای مهارتی اقدام کنید، در حالی که AHPRA به شما اجازه میدهد در استرالیا کار قانونی انجام دهید.
بسیاری از پرستاران باید بهصورت همزمان یا با فاصله کوتاه هر دو مسیر را طی کنند تا هم ویزا و هم مجوز کار خود را بدون مشکل دریافت کنند.
پرستاران میتوانند از طریق مسیرهای مختلف مهاجرتی به استرالیا بیایند، اما برخی ویزاها برای آنان طراحی شدهاند که هم مجوز کار، هم اقامت دائم و هم امکان مهاجرت خانوادگی را فراهم میکنند. انتخاب مسیر درست میتواند زمان مهاجرت و هزینهها را بهطور چشمگیری کاهش دهد.
در این بخش، محبوبترین مسیرهای ویزایی که پرستاران ایرانی و بینالمللی برای مهاجرت به استرالیا در پیش میگیرند را معرفی و مقایسه میکنیم تا بتوانید گزینهی مناسب خود را با آگاهی انتخاب کنید.
ویزای 189 یکی از ویزاهای محبوب پرستاران است که اقامت دائم را بدون نیاز به اسپانسر ایالتی یا کارفرما ارائه میدهد. متقاضی باید امتیاز بالایی در سیستم SkillSelect کسب کرده و ارزیابی ANMAC را دریافت کرده باشد.
این ویزا رقابتی است و مناسب پرستارانی است که سابقه کاری بالا، سطح زبان قوی و امتیاز کامل دارند. امکان همراهی اعضای خانواده و دسترسی به Medicare از مزایای آن است.
در ویزای 190، ایالتهای مختلف استرالیا با حمایت از پرستاران، شرایط اقامت دائم را فراهم میکنند. کافی است شغل شما در لیست نیازهای ایالت باشد و شرایط اولیه را داشته باشید.
ویزای 190 امتیاز اضافی به متقاضیان میدهد و فرآیند آن معمولاً سریعتر از ویزای 189 است. تعهد خدمت در ایالت اسپانسر الزامی است اما مزایایی مانند سکونت سریعتر و دسترسی سریع به مزایای شهروندی دارد.
ویزای 491 مخصوص مناطق منطقهای استرالیاست و به پرستارانی که حاضرند در شهرهای کمجمعیتتر زندگی کنند، اقامت 5 ساله با امکان تبدیل به دائم را میدهد. این ویزا میتواند با حمایت ایالت یا خانواده انجام شود.
نرخ رقابت در این مسیر کمتر است و پرستاران با امتیاز پایینتر نیز میتوانند شانس بالایی برای موفقیت داشته باشند. شرط اصلی، زندگی و کار در منطقه خاص حداقل به مدت 3 سال است.
سه مسیر اصلی مهاجرتی برای پرستاران شامل ویزای 189، 190 و 491 است. هرکدام از این ویزاها مزایا، محدودیتها و شرایط متفاوتی دارند که در جدول زیر بهصورت دقیق و مقایسهای بررسی شدهاند.
این جدول برای تصمیمگیری بهتر شما طراحی شده و امکان انتخاب آگاهانه مسیر مناسب مهاجرتی را فراهم میسازد.
| ویژگی | ویزای 189 | ویزای 190 | ویزای 491 |
|---|---|---|---|
| نوع ویزا | اقامت دائم مستقل | اقامت دائم با حمایت ایالت | اقامت موقت 5 ساله قابل تبدیل به دائم |
| امتیاز لازم | حداقل 65 امتیاز | حداقل 65 + 5 امتیاز ایالت | حداقل 65 + 15 امتیاز اسپانسر |
| اسپانسر مورد نیاز | ندارد | اسپانسر ایالتی | ایالت یا عضو خانواده |
| اقامت دائم از ابتدا | بله | بله | خیر (قابل تبدیل پس از 3 سال) |
| تعهد به منطقه خاص | ندارد | بله (ایالت حامی) | بله (مناطق منطقهای) |
| امکان همراهی خانواده | دارد | دارد | دارد |
| مناسب برای چه کسانی؟ | پرستاران با امتیاز بالا و سابقه قوی | پرستاران با امتیاز متوسط و انعطاف در محل سکونت | پرستاران با امتیاز پایینتر و علاقه به مناطق منطقهای |
یافتن شغل پرستاری در استرالیا برای مهاجران، نیازمند آگاهی از مراحل استخدام، منابع معتبر و تفاوتهای ساختاری میان بیمارستانهای دولتی و خصوصی است. این فرآیند باید هوشمندانه، سازماندهیشده و براساس نیازهای واقعی بازار کار انجام شود.
در این بخش، راهکارهای عملی، منابع معتبر، وبسایتهای استخدامی و نحوه ایجاد رزومه حرفهای برای افزایش شانس اشتغال در حوزه پرستاری را بررسی میکنیم.
هر ایالت استرالیا دارای وبسایت رسمی استخدام برای حوزه سلامت است، مانند NSW Health، SA Health یا Queensland Health. این وبسایتها فرصتهای شغلی فعلی در بیمارستانهای دولتی، شرایط استخدام و روش ثبت درخواست را ارائه میدهند.
برای پرستاران مهاجر، ثبتنام در این پورتالها و ایجاد پروفایل حرفهای، اولین گام برای ورود به سیستم سلامت عمومی استرالیاست. همچنین امکان انتخاب مناطق کمجمعیت برای افزایش شانس پذیرش وجود دارد.
سایتهایی مثل Seek، HealthcareLink، Indeed و JobSearch.gov.au از مهمترین منابع کاریابی برای پرستاران هستند. در این وبسایتها میتوان آگهیهای استخدام بیمارستانهای خصوصی و عمومی را بر اساس موقعیت، تخصص و نوع قرارداد جستجو کرد.
داشتن رزومه حرفهای و استفاده از کلیدواژههای پرستاری، مانند “Registered Nurse” یا “Aged Care Nurse”، تأثیر زیادی در جذب کارفرمایان دارد. همچنین فعال کردن نوتیفیکیشن فرصتهای شغلی جدید پیشنهاد میشود.
بیمارستانهای دولتی معمولاً مراحل استخدام مشخص، آزمونهای گزینشی و اولویت برای شهروندان یا ساکنان دائم دارند. اما بیمارستانهای خصوصی انعطافپذیرتر هستند و برای نیروهای مهاجر، مسیر سریعتری برای استخدام فراهم میکنند.
تفاوت در میزان حقوق، امکانات رفاهی، ساعات کاری و سبک مدیریت بین این دو نوع بیمارستان قابل توجه است. پرستاران باید بسته به هدف مهاجرتی و تجربه حرفهای خود، انتخاب مناسبی داشته باشند.
شبکهسازی با پرستاران ایرانی شاغل در استرالیا، عضویت در گروههای تلگرامی مانند Nurse_Australia، و دریافت توصیهنامه از همکاران یا اساتید قبلی، از مهمترین عوامل موفقیت در استخدام هستند.
همچنین آمادگی برای مصاحبه کاری، آشنایی با سوالات رایج و تمرین پاسخهای حرفهای میتواند تأثیر زیادی بر جذب کارفرما داشته باشد. مصاحبههای آنلاین در مرحله اول بسیار رایج هستند.
سطح درآمد پرستاران در استرالیا به عوامل متعددی مانند محل اشتغال، تخصص، تجربه کاری و نوع استخدام بستگی دارد. بیمارستانهای عمومی، خصوصی و مراکز درمانی مناطق روستایی هرکدام ساختار پرداخت متفاوتی دارند.
در ادامه، به بررسی دقیق میزان حقوق، مزایای جانبی، فرصتهای اضافهکاری و تفاوتهای مالی بین انواع محیطهای درمانی برای پرستاران مهاجر میپردازیم.
پرستاران در بیمارستانهای عمومی یا دولتی معمولاً طبق قراردادهای سراسری ایالتی و ملی دستمزد دریافت میکنند. میانگین حقوق برای پرستار ثبتشده در بیمارستان دولتی حدود 80 تا 95 هزار دلار در سال است.
مزایایی مانند اضافهکاری، پرداخت برای شیفتهای شب، مرخصی با حقوق، بیمه بازنشستگی و امنیت شغلی، این موقعیتها را برای مهاجران جذاب میسازد.
در بیمارستانهای خصوصی، حقوق ممکن است بالاتر یا پایینتر از بیمارستانهای دولتی باشد، بسته به نوع قرارداد و سابقه کاری. برخی مراکز خصوصی برای جذب نیروهای مجرب، حقوق رقابتی و پاداشهای فصلی ارائه میدهند.
میزان درآمد در این بخش بین 75 تا 100 هزار دلار در سال متغیر است، اما برخی پرستاران با شیفتهای اضافه و قراردادهای تماموقت میتوانند درآمد بیشتری کسب کنند.
در مناطق منطقهای و کمجمعیت مانند شمال کوئینزلند، تاسمانی یا نواحی مرکزی استرالیا، دولت و بیمارستانها مشوقهای مالی برای پرستاران مهاجر در نظر میگیرند. این شامل افزایش دستمزد، کمکهزینه اسکان و بونوسهای تشویقی است.
درآمد پرستاران در این مناطق ممکن است به 100 تا 120 هزار دلار در سال برسد، بهویژه اگر تجربه کاری بالا و توانایی انجام شیفتهای خاص داشته باشند.
حقوق پرستاران بسته به نوع بیمارستان و منطقه جغرافیایی متفاوت است. این جدول، مقایسهای کاربردی برای تصمیمگیری بهتر مهاجرتی ارائه میدهد، بهویژه برای پرستاران ایرانی که به دنبال امنیت شغلی و درآمد مطلوب هستند.
از بیمارستانهای دولتی گرفته تا مراکز درمانی خصوصی و مناطق روستایی، هر کدام مزایا و فرصتهای خاص خود را برای پرستاران مهاجر فراهم میکنند.
| نوع محل کار | میانگین حقوق سالانه (دلار) | مزایا | نقاط قوت |
|---|---|---|---|
| بیمارستان دولتی | ۸۰٬۰۰۰ – ۹۵٬۰۰۰ | مرخصی طولانی، بازنشستگی، اضافهکاری | امنیت شغلی بالا، استاندارد بالا |
| بیمارستان خصوصی | ۷۵٬۰۰۰ – ۱۰۰٬۰۰۰ | پاداش، ساعات کاری انعطافپذیر | تجهیزات مدرن، رشد سریع شغلی |
| مناطق روستایی یا کمجمعیت | ۹۰٬۰۰۰ – ۱۲۰٬۰۰۰ | مشوق مالی، کمکهزینه مسکن | درآمد بالا، مسیر سریعتر برای اقامت دائم |
پرستاران ایرانی هنگام انتخاب مقصد مهاجرت، معمولاً بین استرالیا، کانادا، آلمان و نیوزیلند مردد هستند. در این جدول مقایسهای، مهمترین شاخصها از جمله حقوق، زبان مورد نیاز، روند مهاجرت و اقامت دائم بررسی شدهاند تا بتوان تصمیم دقیقتری گرفت.
این اطلاعات، دید روشنی از مزایا و محدودیتهای هر کشور برای پرستاران فراهم میکند و برای انتخاب بهترین گزینه مهاجرتی کاربردی است.
| شاخص | استرالیا | کانادا | آلمان | نیوزیلند |
|---|---|---|---|---|
| میانگین حقوق سالانه (دلار آمریکا) | ۵۵٬۰۰۰ – ۷۰٬۰۰۰ | ۵۰٬۰۰۰ – ۶۵٬۰۰۰ | ۴۰٬۰۰۰ – ۵۰٬۰۰۰ | ۴۵٬۰۰۰ – ۶۰٬۰۰۰ |
| زبان مورد نیاز | انگلیسی (IELTS/OET) | انگلیسی (CELBAN/IELTS) | آلمانی (B2-C1) | انگلیسی (IELTS/OET) |
| ارزیابی مدارک | ANMAC + AHPRA | NNAS + استان مقصد | Anerkennung + Prüfungsarbeit | NCNZ |
| ویزای کاری و مسیر اقامت دائم | ویزای 189، 190، 491 → اقامت دائم | ویزای Express Entry یا PNP | ویزای کار + اقامت بعد از چند سال | ویزای کاری → اقامت دائم پس از ۲ سال |
| مدت زمان پروسه مهاجرت | ۹ تا ۱۵ ماه | ۱۲ تا ۱۸ ماه | ۱۸ تا ۲۴ ماه | ۹ تا ۱۴ ماه |
در این بخش، به رایجترین سؤالات پرستاران ایرانی پاسخ میدهیم که در مسیر مهاجرت به استرالیا برایشان پیش میآید؛ از شرایط سنی و مدرک زبان گرفته تا ثبتنام در AHPRA و هزینههای ابتدایی.
این پرسشها حاصل تجربه صدها نفر از اعضای گروه پرستاری هستند که مسیر را طی کردهاند و نکاتشان برای شما الهامبخش خواهد بود.
بله، برای دریافت امتیاز کامل در سیستم SkillSelect، سن زیر 33 سال ایدهآل است. افراد بالای 45 سال نمیتوانند از طریق ویزاهای مهارتی اقدام کنند، اما مسیرهای کاری یا خانوادگی ممکن است.
برای ثبتنام در AHPRA معمولاً OET با نمره B در هر مهارت و یا IELTS Academic با نمره ۷ الزامی است. سایر آزمونها مانند TOEFL iBT یا PTE نیز در شرایط خاص قابل قبول هستند.
داشتن سابقه کار حرفهای در ایران یا کشورهای دیگر، هم برای ارزیابی ANMAC ضروری است و هم در گرفتن امتیاز مهاجرتی بسیار مؤثر است. حداقل یک سال تجربه توصیه میشود.
در این قسمت، تجربههای واقعی پنج پرستار ایرانی را میخوانید که مراحل مهاجرت به استرالیا را پشت سر گذاشتهاند. این نظرات نشان میدهد که چالشها، امیدها و موفقیتهای مسیر، چقدر به تصمیم آگاهانه کمک میکند.
الهه احمدی – پرث – ⭐⭐⭐⭐⭐
ثبتنام AHPRA و ارزیابی ANMAC خیلی زمانبر بود، ولی ارزشش رو داشت. الان در بیمارستان فریمانتل کار میکنم و راضیم.
نیما رضایی – سیدنی – ⭐⭐⭐⭐☆
OET برای من چالش بود، اما بعد از قبولی، مراحل بهسرعت جلو رفت. پوزیشن شغلیم در aged care بود، ولی بعدش به acute رفتم.
سارا عزیزی – آدلاید – ⭐⭐⭐⭐⭐
با ویزای 190 اقدام کردم. تیم HR بیمارستان خیلی کمکم کرد. فرهنگ کاری استرالیا برای پرستاران خیلی حرفهایه.
مهدی فتاحی – بریزبن – ⭐⭐⭐⭐☆
مدارکم برای ارزیابی یک بار برگشت خورد ولی با راهنمایی گروه تلگرام سریع حل شد. الان در ICU بیمارستان خصوصی مشغولم.
شیما قاسمی – ملبورن – ⭐⭐⭐⭐⭐
همسر و بچههام همراهم اومدن، مدارس دولتی رایگانه. بهترین تصمیم زندگیم بود.
اگر پرستار یا عضو کادر درمان هستید، الان زمان ساختن آینده حرفهای در استرالیاست. در گروه پرستاران و کادر درمان استرالیا تجربهی واقعی مهاجرت را از نزدیک میبینید: آگهیهای شغلی بهروز، چکلیستهای آماده اقدام، پاسخ سریع به سوالات AHPRA/ANMAC و شبکهسازی با همکاران.